เขาแค่เห็นเธอเป็นเด็กในบ้านคนหนึ่งเท่านั้น เธอควรเตือนตัวเองให้รู้สถานะของตนเอาไว้
“งั้นทานข้าวทานยาซะนะ แล้วก็พักผ่อนมากๆ จะได้หายเร็วๆ” ชญาณิศาก้มลงจุ๊บที่หน้าผากเล็กของภัทรวนันต์ ก่อนจะยิ้มให้อย่างอบอุ่น
“ค่ะพี่เดียร์” ภัทรวนันต์ยิ้มรับสัมผัสของอีกฝ่าย เธอรู้สึกว่ามันค่อยๆ ทำใจได้บ้าง เพราะพี่สาวที่แสนดีอย่างชญาณิศา
หลังจากชญาณิศาออกจากห้องไปแล้ว ภัทรวนันต์ก็ลุกขึ้นนั่งพิงกับพนักหัวเตียง เธอสลัดผ้าห่มออกจากร่างแล้วเดินไปอ่านหนังสือธรรมะ เธอเป็นคนชอบอ่านหนังสือ บางทีการได้อ่านหนังสือธรรมะอาจจะทำให้เธอจิตใจแช่มชื่นขึ้นมากกว่านี้ และได้เห็นทางสว่างในชีวิต
เด็กสาวนั่งอ่านหนังสือที่โต๊ะอ่านอย่างมีสมาธิและค่อยๆ เข้าสู่ธรรมะที่ดีเป็นเข็มทิศชี้ทางในชีวิต เธอมีสมาธิลืมเลือนเรื่องทุกข์ใจไปในที่สุด อ่านสักครู่จึงรู้สึกง่วง แต่อยากอ่านให้จบ ในที่สุด... ก็ฟุบลงบนโต๊ะอ่านหนังสือในท่านั้นและเข้าสู
