แม้จะดูงมงายและไร้ค่าในสายตาใครๆ แต่คนที่กำลังหมดหวังลงไปทุกทีก็ยังแอบหวัง มันเป็นสิ่งเล็กๆ ที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ พชิราขอให้สามีที่ล่วงลับจงดลบันดาลให้คนที่เธอรอคอยมาหาในเร็ววัน ก่อนที่เธอจะหมดลมหายใจ
ในที่สุดความหวังในชีวิตสุดท้ายของเธอก็ปรากฏเมื่อคุณากร ชายหนุ่มซึ่งเป็นรักแรกปรากฏกายขึ้นพร้อมด้วยเพื่อนรักอย่างจันทร์ระวี ทั้งสองดูร้อนรนและตกใจมาก ขอโทษขอโพยที่เพิ่งรู้ข่าว
พชิรารู้สึกเหมือนความหนักหน่วงในจิตใจของเธอได้ผ่อนคลาย เหมือนกับว่าโรคร้ายในร่างกายทำอะไรเธอไม่ได้ ทุกอย่างเบาหวิว รู้สึกว่าตัวเธอสบายขึ้นเหมือนไม่ได้เจ็บป่วยใดๆ
“พะ... พัด ไหว้คุณลุงกับคุณป้าสิลูก” พชิราสั่งบุตรสาวเสียงแหบแห้ง น้ำตารินไหลจากหางตาแต่ไม่มีเสียงสะอื้น ดวงตาที่แห้งแล้งกลับสดใสขึ้นอีกครั้งเหมือนเจอน้ำทิพย์ชุ่มฉ่ำ
ภัทรวนันต์ไหว้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างงงๆ เพราะไม่เคยรู้จักมาก่อน
“แก้วทำไมป่วยหนักขนาดนี้ และท
