“วันนี้ทำข้อสอบได้หรือเปล่า” คุณธรรมพาหญิงสาวไปที่โต๊ะอ่านหนังสือ เขานั่งลงก่อนจะดึงร่างบางมานั่งบนตัก รู้ว่าตัวเองผิดเต็มๆ จึงอ่อนลงมากเพื่อให้คนในอ้อมแขนหายโกรธ
“อุ๊ย! ปล่อยนะคะพี่คุณ”
“นั่งแบบนี้ก็ดีนะ อบอุ่นดี พี่ชอบจัง”
“แต่พัดหนักนะคะ พี่คุณจะเมื่อยแย่”
“ไม่เห็นหนักเลยสักนิด ตัวเบาเหมือนนุ่น ยังไม่ตอบเลยว่าทำข้อสอบได้หรือเปล่า”
“ก็ได้ค่ะ” ภัทรวนันต์พยักหน้ารับยิ้มๆ เธออยากจะบอกว่าทำได้ทุกข้อเลย แต่กลัวว่าเขาจะหาว่าเธอขี้โม้ ทั้งๆ ที่มันเป็นเรื่องจริงก็ตามที
“ก็ได้เองเหรอ นึกว่าทำได้ทุกข้อ” เขาเชยคางมนให้แหงนขึ้นสบตา น่าแปลกที่ความน้อยเนื้อต่ำใจที่เขาให้เธอนั่งรออยู่หลายชั่วโมงหายไป เธอชอบให้เขาพูดเพราะๆ แบบนี้ น่ารักและอ่อนโยน แถมยังอบอุ่นอีกด้วย
“ได้ค่ะ ทุกข้อ” เธอพยักหน้าตอบยิ้มๆ พวงแก้มสาวแดงเรื่อ
“ต้องอย่างนี้สิ จะได้ไม่เสียแรงที่อุตส่าห์ติวให้ทั้งคืน” เขากระซิบแล้วหอมแ
