ไม่ว่าเขาจะร้ายกาจแค่ไหน เธอก็พยายามไม่ดิ้น ตอบสนองเขาไปเท่าที่จะทำได้ กลัวกระทบกระเทือนต่อลูกในท้องที่เป็นสิ่งที่เธอรักมากที่สุดในตอนนี้
ผู้หญิงเปื้อนราคี
“แม่ขา... พัดเจ็บเหลือเกิน”
เสียงสะอื้นของเธอทำให้มารดายิ่งกอดกระชับร่างผอมบางเอาไว้แนบอก
“พ่อขา แม่ขา ช่วยพัดด้วย พัดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว พัดไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกแล้ว ฮือๆๆ พัดเจ็บ พัดปวด พัดมันไร้ค่า ไม่มีใครต้องการ”
“ลูกของพ่อต้องอดทนนะลูก จำที่พ่อสอนได้ไหม คนเราเกิดมาต้องอดทน” มือหนาของบิดาที่ลูบลงมา ทำให้ภัทรวนันต์รีบคว้ามาแนบหน้าอย่างหาที่พึ่งพิง
“แต่พัดเจ็บปวดไปหมดแล้ว พัดทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว พัดไม่เหลือใครอีกแล้ว ฮือๆๆ” น้ำตารินไหลจากดวงตาบวมช้ำ ใบหน้าของบิดามารดาดูเศร้ายิ่งนักเมื่อเห็นบุตรสาวเพียงคนเดียวร้องไห้แทบน้ำตาเป็นสายเลือด
“หนูแค่ไม่สบาย เดี๋ยวกินยาก็หายจ้ะ” มืออบอุ่นของมารดาลูบศีรษะเบาๆ จนเธอคลายจากความอ้างว้างใ
