หรือเพียงแหย่เล่นตามประสาผู้ชาย แต่เธอดันให้ใจอ่อนระทวยไปกับเขาเอง มันน่าอายยิ่งนักสำหรับชีวิตลูกผู้หญิงที่ถูกย่ำยีโดยไม่เห็นค่า เขาคงแค่อยากหาเศษหาเลยตามประสา เธอกลับไม่ยอมปฏิเสธอย่างจริงจัง เหมือนผู้หญิงใจง่ายให้เขาแนบชิดอย่างน่าอาย
“จ้ะ” จันทร์ระวีเอ่ยรับ ภัทรวนันต์ที่กำลังคิดฟุ้งซ่านเริ่มรู้สึกตัว เธอขยับเก้าอี้เดินไปก้มลงกราบคุณตาและคุณยายของคุณธรรม ท่านให้พรเหมือนทุกครั้ง ก่อนจะไปกราบคุณากรและจันทร์ระวีที่ให้พรเธอเช่นกัน
“แล้วฉันล่ะ ฉันก็อายุแก่กว่า ไม่กราบฉันบ้างเหรอ” ภัทรวนันต์ชะงักเมื่อได้ยินเสียงของคุณธรรมกำลังหาเรื่องเธออยู่
“พี่เดียร์ขอให้น้องพัดทำข้อสอบได้นะคะ ไม่ต้องมากราบพี่เดียร์หรอกจ้ะ ยังไม่อยากแก่... คิกๆ” ชญาณิศาอวยพรด้วยรอยยิ้ม อดแขวะคุณธรรมให้ทุกคนที่โต๊ะอาหารหัวเราะตามไม่ได้ จนภัทรวนันต์เผลอยิ้มขบขัน
“ไปไหว้พี่เขาสิหนูพัด คงอยากทำตัวเป็นพ่อแก่กับเขาด้วย” จันทร์ฉา
