“ยอมตั้งแต่แรกก็สิ้นเรื่อง” เขาจูงมือน้อยไปที่เตียง เธอหยิบสมุดเลคเชอร์ที่สรุปเนื้อหาเอาไว้และตำราเรียนมาด้วย
“นั่งตรงนี้สิ” เขาตบลงบนตัก เธอส่ายหน้าอายๆ แต่คุณธรรมนั่งพิงหัวเตียงแยกขาจนกว้างแล้วจับเธอไปนั่งแทรกตรงหว่างขาของเขา ให้เธอพิงหลังไปกับอกกว้าง ภัทรวนันต์เกร็งตัวขัดเขินเมื่อต้องแนบชิดกับเขาแบบนั้น
“อ่านไปสิ ห้ามขยับไปไหน พี่อยากกอดพัด” เขาวางคางบนไหล่มนกระซิบเบาๆ
“พี่คุณทำให้พัดอ่านหนังสือไม่รู้เรื่อง” เธอบอกเสียงแผ่วอย่างขัดเขิน
“อ่านไปสิสาวน้อย ถือว่าพี่เป็นหมอนรองหลังก็ได้” เขากระซิบบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ภัทรวนันต์เม้มปากเล็กน้อย พยายามหันไปสนใจกับตำราเรียนของตัวเองเสีย “อ่านให้ดังๆ ด้วย อธิบายให้พี่ฟัง พี่อยากฟัง” เขาสั่งเมื่อเธอนิ่งเงียบไป
“ค่ะ” ภัทรวนันต์ตอบรับด้วยน้ำเสียงประชดเล็กๆ กับคนเอาแต่ใจ ยอมทำตามโดยง่าย เพราะอยากอ่านหนังสืออีกสักรอบก่อนสอบ
เธออ่านไปได้สักนิดก
