“หลับตาก่อนสิ” คุณธรรมกระซิบที่ซอกหูของภรรยาสาว ภัทรวนันต์มองอย่างสงสัยก่อนจะยอมหลับตา เธอสัมผัสได้ว่าเขาสวมสร้อยให้เธอและอุ้มเธอไปที่หน้ากระจก
“พี่คุณ” เธอลืมตาโดยที่ไม่ต้องให้เขาบอก เมื่อเขาวางคางที่ไหล่มน จับมือเธอวางที่สร้อยเส้นนั้น
“พี่เอาหัวใจของพี่กลับมาไว้ที่เจ้าของ”
“สร้อยเส้นนี้” เธอมองสร้อยรูปหัวใจนั้นด้วยความรู้สึกตื้อในอก
“พี่กระชากมันไปเอง และพี่ก็เก็บมันมาซ่อมให้ดูดี รอวันที่จะสวมไว้ให้คนที่พี่รัก พัดทิ้งหัวใจของพี่ไปนานแสนนาน ครั้งนี้ห้ามทิ้งมันไปอีก” เขายกจี้รูปหัวใจขึ้นมาประทับจุมพิตกับริมฝีปาก กอดรัดให้เธอจุมพิตพร้อมๆ กับเขาด้วยหัวใจที่ซ่านไปด้วยความรักอันแสนบริสุทธิ์
เตียงขนาดเล็กดูช่างน่าอึดอัดสำหรับหนุ่มสาวที่บดเบียดกันแนบชิด ภัทรวนันต์ถูกยกเรือนร่างให้คุกเข่าอยู่บนหัวเตียง มือนิ่มจับพนักหัวเตียงเอาไว้ เธอส่ายร่อนสะโพกด้วยความเสียวซ่านเมื่อเรือนกายสาวจำต้องบดเบีย
