ภัทรวนันต์ผวากอดรัดแนบแน่น เสียวซ่านสุดขั้วหัวใจเมื่อแรงกระแทกดำเนินมาถึงจังหวะสุดท้ายของเกมรัก
“พร้อมกันนะคนดี” ภัทรวนันต์ครางรับสะบัดหน้าไปมา กายสาวโยกคลอนไปตามแรงพิศวาสที่ถาโถมโจนทะยานควบขี่บี้ลงมาไม่ยอมหยุด
“พี่คุณขา... พอก่อน ใจจะขาด”
“แล้วเห็นเร่งพี่ให้จัดหนัก... หึหึ” คุณธรรมเย้าแหย่ จึงโดนกำปั้นเล็กๆ ทุบเข้าหา เขาเร่งเครื่องเสียบกายเข้ามา ก่อนจะกอดรัดกันกลมดิก หอบหายใจระรัวประสานกัน
“เรื่องติวหนังสือ เอาไว้ก่อนแล้วกัน พี่ยังต้องการพัดอีกรู้ไหม”
“พี่คุณขี้โกง” ภัทรวนันต์ตาโตเมื่อรู้สึกว่าแก่นกายชายของเขาแข็งกร้าวอยู่ในซอกกายของเธอ
“ขี้โกงตรงไหน ไม่เห็นเข้าใจ”
“เดี๋ยวพัดอ่านหนังสือไม่ทัน” คนใต้ร่างเริ่มไม่ยอมขึ้นมาบ้าง
“อีกนิดนะ แล้วจะติวให้” ยังต่อรอง ไม่ปล่อยให้เธอประท้วงนานช้อนขาทั้งสองขึ้นอุ้มแล้วจับกระแทกพร้อมๆ กับเดินไปยังโต๊ะมุมห้อง ภัทรวนันต์ครวญครางไปตลอดจากแรงเสียดส
