บทที่ 8 กลับด้วยกันมั้ยคะ
1681 คำ
“วา วันนี้ช่วยเอาอาหารไปให้คุณลุงหมอได้ไหม คนงานไปสวนทุเรียนกันหมด” คุณย่าเอ่ยกับวาที่กำลังคัดรายชื่อลูกหนี้
มีหรือที่วาจะพลาด
“ได้ค่ะ” หลานสาวทำท่าอิดออดทั้งที่ใจนั้นอยากไปจะแย่ ตั้งแต่วันจันทร์ที่ผ่านมา หญิงสาวตั้งใจว่าจะเว้นระยะห่างเพราะไม่อยากให้ชายหนุ่มรู้สึกอึดอัด เธอเลยสงบเสงี่ยมมากขึ้น เลิกหยอดชายหนุ่ม และพยายามไม่สนใจเขาเท่าไหร่
“ฝากให้พ่อนักเรียนหมอด้วยล่ะ”
“ค่าา” วาแกล้งทำเหมือนขมขื่น
“แต่ว่าวันนี้รถใหญ่เอาไปสวนหมดนะ วาต้องเอามอเตอร์ไซค์ไปนะ”
“ค่าาาา” คราวนี้วาชักจะขมขื่นจริงๆ
คุณย่าเอาปิ่นโตใส่ถุงผ้าให้หลานสาวอย่างดีเพราะกลัวมันจะหกกลางทางแล้วสองหมอจะไม่ได้กินข้าวเที่ยง
“ไหวแน่นะยัยวา”
“สบายค่ะ สมัยก่อนวาก็ซ้อนสามซ้อนสี่กับพวกยัยปอง”
คุณย่าได้แต่ถอนหายใจกับวีรกรรมแต่ละอย่างของหลานสาว
วาขี่มอเตอร์ไซค์มาถึงโรงพยาบาลก่อนจะตรงไปหาคุณลุงหมอแล้วจัดแจงเตรียมอาหารให้เสร็จสรรพพร้อมทาน
“วาไปแล้วนะคะ ทานให้อร่อยน้าา”
“จ้าา”
วาเดินออกมาจากห้องคุณลุงหมอแล้วเลียบๆ เคียงๆ ไปยังห้องพักพี่หมอ แต่ทว่าระหว่างทางวากับเจอเข้ากับชายหนุ่มที่กำลังถูกรายล้อมไปด้วยนักศึกษาพยาบาลสาวสวยสามคน
แหมมมมมมออเซาะซะเหลือเกิน ไม่เห็นเหรอว่าพี่เบลล์พยายามเอาตัวออกห่างขนาดนั้น ไม่ได้การละเราต้องไปช่วยซะหน่อย
“พี่เบลล์คะ เที่ยงแล้วนะ” วาเอ่ยเสียงสาม ทำท่าทางราวกับกุลสตรีที่มาหาสามี
“ครับ”
“คุณย่าให้วาเอากับข้าวมาให้ค่ะ ไปกันค่ะ หิวแย่เลย” หญิงสาวไม่พูดเปล่า เธอเดินเข้าไปควงแขนชายหนุ่มไว้ซะด้วย
“พี่ขอพาตัวคุณแฟนไปกินข้าวเที่ยงก่อนนะคะ” วาส่งยิ้มหวานให้สาวๆ แสร้งทำเป็นอ่อนโยนก่อนจะหันไปพูดกับชายหนุ่ม
“ไปค่ะ”
แม้พี่เบลล์จะมีสีหน้างุนงงแต่ก็ยอมเดินตามออกมาแต่โดยดี และเมื่อพ้นจากระยะมองเห็นชายหนุ่มก็หยุดเดินก่อนจะดึงให้หญิงสาวหันมาเผชิญหน้า
“วากำลังทำอะไร” ใบหน้าหล่อๆ ของเขาเริ่มจริงจังขึ้น จ้องเขม็งมายังสาวสวยแสนซนตรงหน้า
“ก็วาเห็นพี่เบลล์กำลังอึดอัด วาเลยอยากจะช่วย” วาแกล้งทำหน้าสลดเสียงสั่น
“วาขอโทษค่ะ” หญิงสาวก้มหน้าหลบตามองพื้น
ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วเอ่ยออกมา
“ไหนล่ะอาหาร จะไปกินกันได้ยัง”
“ได้สิคะ ไปกัน” วารีบเงยหน้าขึ้นมายิ้มหวาน เสียงสั่นเมื่อตะกี้หายไปโดยสิ้นเชิง วาเดินเคียงคู่ชายหนุ่มร่างสูงไปที่ห้องพักก่อนจะจัดแจงเตรียมอาหารให้อย่างดี
“ทานเยอะๆ นะคะ”
“แล้ววาล่ะ ไม่กินด้วยกันเหรอ”
“ไม่ค่ะ วาจะไปกินที่บ้านเพื่อน บ้านเพื่อนวาอยู่ตรงนี้เอง”
ว่าแล้วชายหนุ่มก็เริ่มทานข้าวโดยมีวานั่งจ้องมองอยู่
“วา”
“คะ”
“วามองแบบนี้ พี่จะกินลงได้ไง”
“คะ วาขอโทษค่ะ งั้นวาไปแล้วนะ”
“.....”
“ไปละ” ว่าแล้วเธอก็ลุกเดินออกไปโดยที่ชายหนุ่มยังไม่ทันได้เอ่ยอะไร เขามองตามหลังเธอไปจนละสายตา ช่างเป็นผู้หญิงที่คาดเดายากเสียจริง แต่ชายหนุ่มก็อดอมยิ้มไม่ได้กับความน่ารักของเจ้าตัว
วาขับรถมอเตอร์ไซค์มาจอดที่หน้าร้านทองเยื้องกับโรงพยาบาลก่อนจะเดินเข้าไปในร้าน
“สวัสดีค่ะป๊า วามาหาปองกูลค่ะ”
“อ้าวววว อาวา ไม่เจอกันนาน อ่าสบายลีนะ”
“สบายดีค่ะ ป๊าล่ะคะ”
“ลีลี ลื้อเดินเข้าไปหาอีเลย อีนั่งกินข้าวอยู่ชั้นบน”
“ค่ะ”
วาเดินเข้าไปในบ้านอย่างคุ้นเคยเพราะเคยมาที่นี่นับครั้งไม่ถ้วน
“อีปองงงง!!!”
“อีวา มึงจะมาอีเอออะไร เดี๋ยวพ่อกูได้ยิน อีห่านิ” ปองกูลกระซิบด่า
“อะไรกัน มึงยังไม่เปิดตัวอีกเหรอ”
“จะเปิดได้ไง ป๊าหนักกว่าเหมือนเดิมอีก ล่าสุดจะหาเมียให้กูละ ว่าแต่มึงมาทำอะไรล่ะ ไหนว่าจะมาวันอาทิตย์”
“กูเอาอาหารมาส่งแฟน”
“แฟน! แฟนที่ไหน!”
“มึงจำพี่เบลล์ได้ป่ะ”
“พี่เบลล์ไหน”
“ก็พี่เบลล์ลูกท่านผู้ว่าไง คนหล่อๆ ที่เป็นนักฟุตบอล ที่กูคลั่งอ่ะ จำได้ยัง”
“จำได้เต็มสมองเลยค่ะ มึงได้กับเค้าแล้วเหรอ”
“ตอนนี้ยัง”
“เอ้าอีนี่”
“ก็อีกไม่นานนี่แหละ กูกำลังพยายามอยู่”
“โอ้ยยยยยย แล้วเค้ามาทำอะไรที่นี่ล่ะ”
“เค้ามาฝึกงานกับคุณลุงหมอ มึงจำได้ป่ะ เค้าเรียนหมอไง”
“แล้วมึงทำไง มึงจะจีบเค้าเหรอ”
“แน่นอนกูไม่ปล่อยให้เค้าหลุดมือไปอีกหรอก”
“มึงไม่กลัวเมียเค้ามาจัดการเหรอ”
“พี่เค้าโสดย่ะ”
“มึงรู้ได้ไง”
“กูไปสืบมาหมดแล้ว แล้วเค้าก็บอกกูเองว่าโสด”
“งู้ยยยยย บุพเพอาละวาดแล้วมั้ยมึงงงง ว่าแต่เค้ายังแซ่บเหมือนเดิมป่ะ”
“อีปอง มึงนี่นะ!!! แซ่บกว่าเดิมอีกค่าาา”
“กรี๊ดดดดด”
“เบาๆ เดี๋ยวพ่อมึงได้ยิน”
“งั้นกูไปหามึงที่บ้านได้ป่ะ”
“ไปสิ ไปกินข้าวเย็นที่บ้านกู เอามะ”
“จัดไป”
สองเพื่อนซี้นั่งเมาท์มอยตามประสาคนไม่ได้เจอกันนานเผลอแป๊บเดียวก็เกือบสี่โมงเย็น
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดดดด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด”
“อีวา มึงเป็นอะไร”
“พี่เบลล์ พี่เบลล์โทรมา” วาดีใจดิ้นไปดิ้นมา
“รับสิ รับ” ปองกูลเรียกสติเพื่อนรักเพื่อให้รีบรับสายก่อนที่พี่เบลล์จะวางสายไปเสียก่อน
“คะพี่เบลล์”
(วา วากลับบ้านยัง) เสียงของชายหนุ่มนั้นฟังดูกังวลเล็กน้อย
“ยังค่ะ วายังอยู่ที่บ้านเพื่อน พี่เบลล์เป็นอะไรหรือเปล่าคะ ทำไมเสียงดูกังวลแปลกๆ” วาถามด้วยความเป็นห่วง
(จะรบกวนไหมถ้าพี่จะขอกลับด้วย)
“.....” วากรี๊ดแบบไม่มีเสียงออกมาอีกครั้ง ปองกูลได้แต่มองเพื่อนอย่างปลงๆ
“ได้สิคะ” เธอตอบอย่างพยายามข่มความดีใจจนเนื้อเต้น
“เดี๋ยววาจะไปรับนะคะ ตอนนี้เลยค่ะ”
ว่าแล้วหญิงสาวก็ดีดตัวลุกขึ้นรีบเดินออกไปจนเพื่อนต้องวิ่งตามไป
“มึงจะกลับแล้วเหรอ”
“อื้อออออ ละมึงไปหากูที่บ้านนะ กูไปละ”
“เอออ บาย”
“ป๊าคะ วาไปแล้วนะคะ”
ว่าแล้วสาวน้อยก็เดินไปที่รถมอเตอร์ไซค์คู่ใจก่อนจะสวมหมวกกันน็อคแล้วขี่รถไปยังโรงพยาบาลทันที
“พี่เบลล์เกิดอะไรขึ้นคะ” วาเสียงสองถามชายหนุ่มตรงหน้า
“รถพี่เสียน่ะ พี่ให้ร้านมาลากไปซ่อมละ น่าจะอีกสามสี่วัน”
“น่าสงสารจัง มาค่ะกลับบ้านเราดีกว่า พี่เบลล์ซ้อนมอเตอร์ไซค์เป็นมั้ยคะ”
เบลล์เอียงคอเล็กน้อยก่อนจะตอบออกไป
“พี่ขี่เป็นตั้งแต่มอหนึ่งแล้ว วามาซ้อนพี่ดีกว่า”
“คะ ค่ะ ได้ค่ะ”
ว่าแล้วหญิงสาวก็ส่งหมวกกันน็อคให้ชายหนุ่มก่อนจะขึ้นไปนั่งซ้อนท้าย ฮืออออ เหมือนฝันเลยยย
ชายหนุ่มขี่มอเตอร์ไซค์กลับไปยังบ้านคุณย่า วาพยายามไม่นั่งชิดเขาจนเกินไป แต่ทว่าจมูกจอมซนก็ดันไปชนหลังของพี่เบลล์เข้า กลิ่นเหงื่อปนน้ำหอมที่ติดบนเสื้อของเขานั้นช่างเย้ายวนใจจนวาเคลิ้มเผลอเข้าไปกอดเอวพี่เบลล์ไว้แน่น ชายหนุ่มนั่งตัวแข็งเพราะหน้าอกหน้าใจของเธอชนเข้ากับหลังของเขาอย่างจัง แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มก็ไม่ได้ว่าอะไรเขาปล่อยให้เธอกอดแบบนั้นจนใกล้จะเข้าไปในหมู่บ้าน
“วา พี่ว่าวานั่งดีๆ ไหม ใครเห็นเข้ามันจะดูไม่ดี”
“อ๋อค่ะ”
วากระเถิบออกมาแล้วปล่อยมือออกจากเอวชายหนุ่มก่อนถึงบ้าน เมื่อไปถึงขนิมก็รีบวิ่งเข้ามารับถุงผ้าใส่กล่องอาหารกับเจ้านายสาว
“เอ้าคุณวา คุณนักเรียนหมอ ทำไมมาด้วยกันล่ะคะ” ขนิมเอ่ยทักเมื่อรถมาจอดที่หน้าบ้าน
“รถผมเสียน่ะครับเลยขอติดรถมากับวา” พี่เบลล์ตอบขณะถอดหมวกกันน็อคออก
“ตามนั้นจ้ะ แล้วคุณย่าล่ะ อยู่ในครัวปะ”
“ค่ะ”
“งั้นพี่ขอตัวก่อนนะ”
“ค่ะ” ทั้งสองเอ่ยขึ้นพร้อมกันพลางยืนมองพี่เบลล์เดินไปจนถึงเรือนเล็กก่อนจะเดินเข้าไปหาคุณย่าในครัว
“หอมจังเลยยยย ทำอะไรกินเหรอคะ” วาเข้าไปกอดคุณย่าจากทางด้านหลัง พลางมองข้ามไปยังหม้อแกง
“ทำแกงเลียงกุ้งน่ะ”
“โห น่ากินจัง”
“แล้วไปไหนมาเพิ่งกลับบ้านกลับช่อง”
“วาไปหาปองมาค่ะ ขากลับรถพี่เบลล์เสีย เค้าเลยขอติดรถมาด้วย”
“อ้าวเหรอ แล้ววันจันทร์จะไปทำงานยังไง หรือจะไปกับคุณหมอ แต่คุณหมอเองก็ไปคลินิกต่อไม่รู้จะสะดวกไหม” คุณย่าเอ่ยอย่างเป็นห่วง
“คุณย่าก็ให้พี่เขายืมรถเราสิคะ บ้านเราก็มีรถตั้งหลายคัน”
“ก็รอดูว่าเขาจะยืมไหม เราไปเสนอให้เขาทุกอย่างเดี๋ยวเขาจะอึดอัดเอาน่ะสิ”
“อ้าวเหรอคะคุณยาย”
“ใช่น่ะสิ”
“อ้อ พรุ่งนี้ย่าไม่อยู่นะ คุณหมอจะพาไปดูที่ดินหลุดจำนองแถวในเมือง วาจะไปด้วยกันไหมหล่ะ”
“ไม่ดีกว่าค่ะ วาอยากนอนตื่นสาย”
คุณย่าตีแขนหลานสาวหนึ่งที ดูพูดจาแต่ละอย่างช่างไม่สมเป็นกุลสตรีเสียจริง
- ผู้เขียน
