และวันนี้ก็เช่นกันในช่วงเย็นหลังจากเพื่อนบ้านสูงวัยทำอาหารเย็นไว้ให้ลูกหลานเรียบร้อยนางก็แวะมาเยี่ยมเธอเหมือนทุกวัน
“อีกไม่นานก็หายเป็นปรกติแล้วเนอะหนูลดาป้าดีใจด้วย”
“ลดาก็ดีใจค่ะป้า จะได้กลับมาทำงานได้สักทีอยู่เฉยๆ น่าเบื่อจะแย่” ลดาวดีบ่นอุบจนนางสายสมรต้องหัวเราะออกมาอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นหญิงสาวที่นางเอ็นดูเหมือนลูกหลานทำหน้ามุ่ยอย่างขัดใจที่ต้องอยู่เฉยๆ มานาน
“ถือซะว่าฟาดเคราะห์หมดทุกข์หมดโศกนะลูกนะต่อไปนี้ชีวิตจะได้มีแต่สิ่งดีๆ เข้ามา”
“ลดาก็หวังว่าอย่างนั้นค่ะ”
“แต่ป้าว่าหนูโชคดีนะมีเพื่อนที่แสนดีอย่างหนูเจนมาคอยดูแลไหนจะคนรักอย่างคุณธีอีกที่มาอยู่เป็นเพื่อนหนูทุกวันเลยนี่ขนาดจ้างพยาบาลพิเศษมาให้แล้วนะยังมาดูแลด้วยตัวเองอีก” ป้าสายสมรเอ่ยอย่างชื่นชมธีรภัทร
“คะ ป้าว่าไงนะคะ” ลดาวดีถามอย่างสงสัยถึงสิ่งที่เพื่อนบ้านสูงวัยพูด
“อ้าวก็คุณธีไงจ๊ะเขามาอยู่เป็นเพื่อนหนูตลอดเลยนี่ตั้งแต
