“ป้าเสียใจด้วยนะลดา ทำใจนะลูกเกิดแก่เจ็บตายเป็นของธรรมดา ป้าเองก็คงจะได้ตามยายชื่นไปอีกไม่นานนี้หรอก มีอะไรให้ป้าช่วยก็บอกได้นะ ป้าจะมาฟังพระทุกคืน แล้วหนูอยู่ได้หรือเปล่าลูก ต้องการคนไปอยู่เป็นเพื่อนไหม” ป้าสายสมรถามอย่างห่วงใย ลดาวดียกมือไหว้อย่างซึ้งในน้ำใจของเพื่อนบ้านสูงวัยคนนี้
“ไม่เป็นไรค่ะป้า ลดาอยู่ได้” ธีรภัทรที่เห็นว่าหญิงสูงวัยยังลังเลอย่างเป็นห่วงจึงเอ่ยขึ้นเพื่อให้นางคลายกังวล
“ไม่ต้องห่วงนะครับคุณป้า ผมจะดูแลลดาเอง” นางสายสมรหันมามองธีรภัทรอย่างแปลกใจ
“เอ...พ่อหนุ่มคนนี้เป็นใครกันจ๊ะ ป้าไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน”
“ผมเป็นคนรักของลดาครับ”
“อ้าวเหรอ คงจะเป็นเจ้าของรถคันใหญ่ที่มาบ้านลดาบ่อยๆ สินะ”
“ใช่ครับ”
“ดีๆ ป้าจะได้หมดห่วง ฝากลดาด้วยนะ คงอีกนานกว่าจะทำใจได้ เขามีกันแค่สองคนยายหลานผูกพันกันมาก พ่อหนุ่มก็ช่วยดูแลเป็นกำลังใจให้หนูลดาหน่อยนะ อย่าปล่อยให้อยู่คนเดียวเดี๋ยวจะคิ
