เสียงเคาะประตูดังขึ้นธีรภัทรเงยหน้าขึ้นมองก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทของลดาวดีนั่นเองที่เดินทางมาถึงเร็วทันใจ บนใบหน้ายังแสดงอาการตกใจกับข่าวร้ายที่ได้รับ เมื่อเจนิตาเห็นเพื่อนรักนอนนิ่งใบหน้าซีดเผือดอยู่บนโซฟาก็เอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
“ลดาเป็นยังไงบ้างคะ” ถามพลางมองสำรวจเพื่อนสนิทที่ขนตายาวงอนนั้นชุ่มด้วยหยาดน้ำจากความอาดูรส่วนใบหน้าสวยหวานบัดนี้ซีดเผือด
“ร้องไห้จนเป็นลมครับ ผมอยากให้คุณเจนช่วยอยู่เป็นเพื่อนลดาหน่อยระหว่างที่ผมไปจัดการเรื่องเตรียมสวดพระอภิธรรมเย็นนี้” ธีรภัทรบอก
“ได้เลยค่ะ คุณธีรีบไปจัดการเถอะค่ะ เดี๋ยวเจนจะดูแลลดาเองไม่ต้องห่วง” ธีรภัทรลุกขึ้นเตรียมตัวไปดูแลความเรียบร้อยที่วัดพร้อมๆ กับที่เจ้าหน้าที่เข้ามาเคลื่อนย้ายศพของคุณยายชื่น เจนิตามองตามไปอย่างใจหายเพราะยายชื่นก็เปรียบเสมือนญาติผู้ใหญ่ของเธอคนหนึ่ง ท่านให้ความเอ็นดูเธอไม่ต่างจากลดาวดีและเธอก็รู้สึกรักยายชื่นเหมือนยาย
