เมื่ออาหารเย็นจบลงทั้งสามคนจึงย้ายกันไปนั่งที่ห้องรับแขกแล้วธีรภัทรจึงเอ่ยสิ่งที่ต้องการแก่หญิงชรา
“เอ่อ คุณยายครับ ที่ผมมาวันนี้มีเรื่องจะมาขออนุญาตและจะขอปรึกษาคุณยายด้วยครับ” ลดาวดีหันขวับมองเขาทันทีเพราะเขาไม่เคยบอกเธอมาก่อนว่ามีเรื่องอะไรจะมาพูดกับยายของเธอ
“เรื่องอะไรเหรอ” ยายชื่นถามอย่างสนใจ
“เรื่องแรก ผมจะไม่ให้ลดาไปทำงานกลางคืนที่ผับนั่นอีกแล้วนะครับ ไม่ทราบว่าคุณยายจะว่ายังไง” ธีรภัทรถามโดยไม่มองหน้าลดาวดีเลยแม้แต่นิดเดียว ยายชื่นนิ่งไปพักหนึ่งแล้วหันไปมองหน้าหลานสาว
“เรื่องนี้ต้องแล้วแต่เจ้าตัวเขาแล้วล่ะนะ ยายแล้วแต่เขา”
“ผมบอกแล้วครับ แต่ลดาดื้อมากจะไม่ยอมท่าเดียว”
“ใช่ค่ะ ลดาไม่ยอม ถ้าคุณธีให้ลดาออกแล้วลดาจะทำมาหากินอะไรล่ะคะ” เป็นครั้งแรกที่ลดาวดีเอ่ยเสียงฉุนเฉียวใส่เขา
“ก็ผมบอกแล้วไงว่าจะดูแลลดาเอง”
“จู่ๆ ลดาจะให้คุณธีมาเลี้ยงได้ไงคะ ในเมื่อลดามีมือมีเท้ายังสามารถทำม
