ลดาวดีตื่นแต่เช้ามาใส่บาตรกับผู้เป็นยายซึ่งแต่ก่อนเธอไม่สามารถทำแบบนี้ได้เลยเพราะเลิกงานเกือบสว่าง กลับถึงบ้านก็นอนยาวตื่นอีกทีก็ยามบ่ายแก่ๆ ได้เวลาไปทำงานจึงไม่มีเวลามาทำสิ่งเหล่านี้แม้ว่าเธอจะอยากทำมากแค่ไหนก็ตาม ป้าสายสมรบ้านข้างๆ ก็ออกมาใส่บาตรเหมือนกัน เมื่อเห็นเธอจึงเอ่ยถามด้วยความประหลาดใจ
“อ้าวหนูลดา ทำไมวันนี้ตื่นเช้ามาใส่บาตรได้ล่ะลูกปรกติต้องตื่นบ่ายๆ นี่นา” ลดาวดีหันไปยิ้มให้ป้าสายสมรเพื่อนบ้านที่แสนมีน้ำใจ
“ช่วงนี้ลดาลางานมาดูแลยายน่ะค่ะป้าเลยได้นอนเร็วตื่นเช้าเหมือนคนปรกติเขาเลยขอมาใส่บาตรซะหน่อยไม่ได้ใส่มานานจนจะเป็นคนบาปไปแล้วค่ะ” ป้าสายสมรหัวเราะชอบใจในคำพูดของเธอ
“ดีๆ ลูกเดี๋ยวนี้คนหนุ่มคนสาวเขาไม่ค่อยสนใจเรื่องแบบนี้กันแล้วล่ะ ห่างวัดห่างวากันเหลือเกิน จะนึกถึงวัดอีกทีก็นู่นตอนมีเรื่องทุกข์กายทุกข์ใจหาทางออกไม่ได้ถึงจะนึกถึงไปขอพึ่งบารมีหลวงพ่อท่านบ้างล่ะ ให้ท่านช่วยอ
