แผนรักจอมทระนง

ตอนที่ 6

เมื่อกลับมาถึงคอนโดหรูกลางเมืองธีรภัทรก็ถอดเสื้อผ้าเหลือเพียงผ้าขนหนูพันรอบเอวสอบเอาไว้เพื่อเตรียมอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกไปปฏิบัติการล่าลูกแกะตัวน้อยมาสู่อ้อมกอดให้สมใจ แต่ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำเสียงโทรศัพท์เครื่องหรูก็ดังขึ้นเสียก่อน เมื่อเห็นเบอร์ที่โชว์อยู่ก็ถอนหายใจก่อนจะกดรับอย่างเสียไม่ได้

“ฮัลโหล” ธีรภัทรกรอกเสียงนุ่มทุ้มไปตามสาย

“ธีขา คุณอยู่ไหนคะ ณิชาคิดถึงคุณจัง คุณไม่มาหาณิชาเป็นอาทิตย์แล้วนะคะ” ณิชาคู่ควงคนล่าสุดของธีรภัทรเอ่ยกระเง้ากระงอดมาตามสาย

“ช่วงนี้ผมไม่ค่อยว่างน่ะ” น่าแปลกที่ตอนนี้เขารู้สึกเฉยๆ ต่อณิชามากทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาถูกใจเธอมาก ณิชามีรูปร่างหน้าตาดึงดูดใจชายสมกับตำแหน่งนางแบบระดับต้นๆ ของประเทศ หญิงสาวเป็นที่หมายปองของชายหนุ่มในวงสังคม แต่เขาก็ได้เธอมาร่วมเตียงอย่างง่ายดายหลังจากเธอมาเป็นนางแบบโฆษณาให้กับรถยนต์ของเขาเมื่อไม่นานมานี้ เพียงแค่เขาแสดงท่าทีสนใจในตัวเธอนางแบบสาวก็ตอบตกลงทันที

ระหว่างที่กำลังฟังการตัดพ้อต่อว่าและออดอ้อนอยากให้เขาไปค้างด้วย ธีรภัทรกลับไม่ได้ฟังคนในสายเลยแม้แต่น้อยเพราะมีภาพใบหน้าหวานซึ้งของใครบางคนซ้อนทับเข้ามาในโสตประสาทจนเขาเผลอยิ้มออกมา

“ธีคะ..ธี” เมื่อเห็นคู่สนทนาเงียบไปณิชาก็เอ่ยเรียก

“ครับ ณิชาว่าไงนะ”

“อะไรกันคะ นี่ธีไม่ได้ฟังที่ณิชาพูดเลยเหรอคะ หรือว่าใจลอยคิดถึงใคร อย่าให้รู้นะณิชาไม่ยอมจริงๆ ด้วย” ธีรภัทรถอนหายใจออกมาทันทีเมื่อได้ยินดังนั้น สิ่งที่เขาเบื่อและรำคาญที่สุดคือการที่คู่ควงแต่ละคนเมื่อได้คบกับเขาระยะหนึ่งมักแสดงอาการเป็นเจ้าข้าวเจ้าของทั้งๆ ที่ตอนเริ่มความสัมพันธ์ก็ตกลงกันอย่างดิบดีว่าจะเป็นแค่การคบกันแบบสนุกๆ ตามความพอใจเท่านั้นไม่มีการผูกมัดใดๆ เห็นทีคงถึงเวลาที่เขาต้องยุติความสัมพันธ์กับนางแบบสาวเสียแล้วกระมัง

“ณิชาเราตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอว่าความสัมพันธ์ระหว่างเราเป็นแบบไหน อย่าให้ผมต้องย้ำบ่อยๆ ดีกว่า” ธีรภัทรบอกเสียงขุ่นด้วยความไม่สบอารมณ์ ณิชาเมื่อได้ยินไฮโซหนุ่มแสดงอาการไม่พอใจก็รู้สึกตัวว่าเธอเผลอแสดงความเป็นเจ้าของในตัวเขามากเกินไปซึ่งเป็นสิ่งที่ผู้ชายรักอิสระอย่างธีรภัทรไม่ชอบที่สุดจึงรีบกล่าวแก้ตัว

“โถ่...ธีขา ณิชาขอโทษค่ะที่ลืมตัวไปหน่อย ก็ณิชาคิดถึงคุณนี่คะ” หญิงสาวเอ่ยเสียงออดอ้อนโดยหวังว่าเขาจะใจอ่อนเหมือนทุกครั้ง

“เอาเป็นว่าถ้าผมว่างแล้วจะโทรหาก็แล้วกัน” ธีรภัทรกล่าวตัดบทก่อนวางสายทันที ตอนนี้ใจเขามันแล่นไปอยู่ที่ผับหรูกลางเมืองที่มีนางฟ้าตัวน้อยของเขาอยู่ที่นั่นเรียบร้อยแล้ว

สี่ทุ่มกว่าๆ ซึ่งถือว่าเป็นช่วงหัวค่ำของนักท่องราตรี ธีรภัทรก้าวเข้ามาในผับหรูด้วยเสื้อยืดคอปกสีขาวยี่ห้อดังกางเกงยีนส์และรองเท้าหนังแบรนด์หรูเพียงแค่ย่างเท้าเข้ามาเขาก็ตกเป็นเป้าสายตาของเหล่าผีเสื้อราตรีทันที บ้างก็ยิ้มหวานหยดย้อยเชิญชวน บางคนที่ใจไม่กล้าพอก็ได้แต่แอบมองอยู่ห่างๆ คืนนี้เขาเลือกที่จะนั่งด้านล่างเพื่อจะได้มองนางฟ้าตัวน้อยได้ถนัดๆ

เมื่อเลือกที่นั่งในมุมที่ค่อนข้างเป็นส่วนตัวได้แล้วธีรภัทรก็เรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งเครื่องดื่มเบาๆ เพื่อดื่มรอเพื่อนสนิททั้งสองที่นัดให้มาสังสรรค์กันคืนนี้ สายตาของเขาจ้องมองไปยังเคาน์เตอร์ที่สาวน้อยในชุดเดรสสั้นกุดแสนเซ็กซี่นั่งประจำเคาน์เตอร์อยู่พลางไล่สายตาพินิจพิจารณาเธออีกครั้ง เมื่อตอนเย็นที่เจอกันลดาวดีอยู่ในชุดสบายๆ ดูน่ารักน่าทะนุถนอมแต่พอมาอยู่ในชุดเดรสสีแดงเพลิงเธอกลับดูเซ็กซี่เย้ายวนใจอย่างร้ายกาจ แค่มองเขาก็รู้สึกได้ถึงความร้อนที่แล่นพล่านไปทั่วร่าง ธีรภัทรแปลกใจตัวเองเหมือนกันใช่ว่าเขาไม่เคยเจอผู้หญิงสวยเสียเมื่อไหร่ ตรงกันข้ามกับมีเข้ามาเสนอตัวให้เขามิได้ขาดทั้ง ดารา นางแบบ เหล่าไฮโซลูกท่านหลานเธอทั้งหลายล้วนผ่านการขึ้นเตียงกับเขามาแล้วทั้งนั้น แต่จบแล้วก็จบกันไม่มีใครที่ทำให้เขาติดตาตรึงใจรู้สึกโหยหาได้เหมือนเธอคนนี้เลย ‘คุณร่ายมนต์อะไรใส่ผมกันนะลดา’ ธีรภัทรรำพึงในใจ

เมื่อนั่งรอสักพักยังไม่เห็นเพื่อนสนิทมาตามนัดธีรภัทรจึงหยิบมือถือขึ้นมาโทรตามทันที

“ไอ้คีย์ ไอ้เต้พวกแกอยู่ไหนกันแล้ววะไม่เห็นโผล่หัวมาสักที” ธีรภัทรโวยวายไปตามสาย

“แหม ไอ้คุณชายทำอย่างกับว่าแกไม่เคยมาสาย ช้านิดช้าหน่อยจะเป็นไรไปวะก็รถมันติดนี่หว่า” คีตภัทรแก้ตัว

“เออ...มาเร็วๆ แล้วกันฉันรออยู่”

“รู้แล้วน่า ก็รีบอยู่เนี่ย แกไม่ต้องห่วงหรอก ราตรีนี้ยังอีกยาวไกล แกได้นั่งเฝ้าน้องลดาคนสวยไปอีกนานแน่นอน” คีตภัทรกระเซ้ามาตามสาย

“พูดมาก” ธีรภัทรเมื่อโดนจี้ใจดำก็กดวางสายทันที แล้วกวาดสายตาหาร่างบางที่นั่งประจำเคาน์เตอร์แต่กลับมองไม่เห็นจึงกวาดสายตาไปทั่วๆ จนมองเห็นร่างยวนตาอยู่ที่โต๊ะแขกผู้ชายซึ่งเดาว่าน่าจะเป็นหนุ่มออฟฟิศมากินดื่มสังสรรค์อย่างที่นิยมทำกันเวลาสิ้นเดือน ธีรภัทรตาลุกวาวทันทีเมื่อเห็นหนึ่งในนั้นเอื้อมมือมาจับแขนเรียวเสลาของลดาวดีพลางรั้งให้นั่งลงข้างๆ แต่เธอขืนตัวไว้แล้วพูดอะไรบางอย่างกับไอ้หน้าจืดเจ้าของมือบอน น่าฟันทิ้งนั่นแล้วก็จบลงด้วยยิ้มหวานให้มัน ก่อนจะเดินกลับไปที่เคาน์เตอร์

เมื่อเดินกลับมาประจำเคาน์เตอร์ลดาวดีก็ถอนหายใจอย่างโล่งอกที่รอดพ้นโต๊ะชายหนุ่มชีกอเมื่อสักครู่มาได้ ใช่ว่าเธอไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ เพราะบางเวลาเธอก็ต้องออกไปช่วยเสิร์ฟหรือดูแลแขกบ้างเมื่อเด็กเสิร์ฟทำไม่ทันเพราะวันศุกร์สิ้นเดือนแขกจะมากเป็นพิเศษทำให้เธอมักเจอเหตุการณ์แบบนี้เสมอแต่ก็เอาตัวรอดมาได้ทุกครั้ง นี่เป็นข้อเสียอย่างหนึ่งของงานกลางคืนยิ่งเป็นผู้หญิงด้วยแล้วมักจะโดนเหมาว่าซื้อได้ด้วยเงินและโดนมองเป็นของเล่นสำหรับผู้ชายเสมอ แต่เธอก็ยังโต๊ะที่เป็นสาเหตุของอารมณ์ขุ่นมัวของเขา สองเพื่อนสนิทมองตามสายตาธีรภัทรก็เจอกับโต๊ะหนุ่มๆ ซึ่งดูจากลักษณะท่าทางน่าจะเป็นหนุ่มออฟฟิศทั่วๆ ไป

“เกิดอะไรขึ้นวะ” คีตภัทรถามอย่างสงสัย

“มันบังอาจมาแตะต้องผู้หญิงของฉัน” น้ำเสียงธีรภัทรเจือไปด้วยความขุ่นเคืองจนเพื่อนสนิททั้งสองแปลกใจ เพราะ ธีรภัทรไม่เคยแสดงอาการหึงหวงผู้หญิงคนไหน ไม่ว่าจะสวยหยาดฟ้ามาดินสักปานใดก็แค่คู่ควง สุดท้ายก็จบลงที่เตียงแล้วก็แยกย้ายกันไปอย่างต่างได้ประโยชน์ทั้งสองฝ่ายเพราะธีรภัทรจ่ายไม่อั้นเพื่อซื้อความสุขตามประสาผู้ชาย แล้วผู้หญิงประเภทเห็นแก่เงินโดยไม่แคร์อะไรก็มีมาก บางครั้งเสนอตัวให้เพื่อนเขาฟรีๆ ด้วยซ้ำ ผู้หญิงที่ไหนล่ะจะไม่อยากใกล้ชิดหนุ่มไฮโซ หล่อรวย ครบสูตรขนาดนี้ แล้วธีรภัทรก็ไม่เคยแคร์ว่าใครจะมาข้องแวะกับคู่ควงของตัวเองเลยสักครั้ง บางทีอดีตคู่นอนของธีรภัทรยังกลายมาเป็นคู่นอนของพวกเขาด้วยซ้ำไป แต่คราวนี้เกิดอะไรขึ้นกันเจ้าเพื่อนสนิทถึงได้ออกอาการขนาดนี้

“อย่าบอกนะว่าแกหึง” คีตภัทรไม่รีรอที่จะถามข้อข้องใจ

“เปล่า...แต่คนนี้ฉันจอง ตราบใดที่ฉันยังไม่ได้ไอ้หน้าไหนก็ไม่มีสิทธิมายุ่ง แต่ถ้าฉันเบื่อแล้วก็ว่าไปอย่าง” ธีรภัทรตอบอย่างทะนงตนเพราะคิดว่าอาการโหยหาคิดถึงที่มีต่อลดาวดีก็แค่อาการเห่อของเล่นใหม่ที่ยังไม่ได้มาครอบครองก็เท่านั้นเอง

“แล้วเรื่องแกกับน้องเขาไปถึงไหนแล้ววะ”

“กำลังดำเนินการอยู่ อีกไม่นานหรอกพวกแกได้เสียเงินแน่ๆ ” ธีรภัทรหยิบไวน์ขึ้นจิบแล้วมองไปยังร่างบางอย่างหมายมาด อีกไม่นานหรอกสาวน้อยคุณจะต้องมานอนระทดระทวยอยู่บนเตียงของผมเป็นของผมคนเดียว ธีรภัทรคิดในใจโดยไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าอาการหวงที่ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อนแต่ลดาวดีกลับทำให้เขารู้สึกแบบนั้นได้มันคืออะไร