แผนรักจอมทระนง

ตอนที่ 8

วันนี้ลดาวดีมาถึงที่ทำงานเร็วกว่าปรกติเพราะทางร้านมีปาร์ตี้ฉลองวันคริสต์มาส เธอต้องมาแต่งตัวเป็นแซนตี้สาวสุด เซ็กซี่ให้เข้ากับธีมงาน แต่เมื่อเห็นชุดเธอก็อดหนักใจไม่ได้เพราะกระโปรงนั้นสั้นจนน่าใจหาย เธอว่าชุดทำงานที่ใส่อยู่ทุกวันสั้นแล้วตัวนี้สั้นกว่ามากแถมช่วงบนก็คว้านซะจนเธอหวาดเสียว เฮ้อ! จะประหยัดผ้าไปถึงไหนนะ แต่ทำไงได้ท่องเอาไว้เพื่องาน แต่พอนึกถึงธีรภัทรเธอก็อดกังวลไม่ได้เพราะเขาไม่ชอบให้เธอแต่งตัวโป๊เท่าไหร่นัก ลำพังชุดที่เธอใส่ทำงานธีรภัทรยังทำท่าหงุดหงิดแสดงออกว่าไม่พอใจหลายครั้ง เธอก็ได้แต่ชี้แจงว่ามันเป็นงานและสัญญาว่านอกเวลางานจะไม่แต่งตัวแบบนี้ให้เขาต้องไม่พอใจ ถือว่าโชคยังเข้าข้างเธอที่วันนี้เขาไม่อยู่ไปทำงานต่างประเทศและจะกลับมาวันพรุ่งนี้ งานนี้เธอเลยรอดตัวไปไม่อย่างนั้นเธอต้องลำบากใจแน่ๆ เมื่อตรวจดูความเรียบร้อยของชุดและเครื่องสำอางบนใบหน้าเสร็จแล้วลดาวดีก็รีบเดินออกไปทำหน้าที่ของตัวเองทันที

“ว้าว..ลดาสวยมากเลยเซ็กซี่สุดๆ ” เจนิตาชมเมื่อเห็นเพื่อนสาวเดินมาประจำที่เคาน์เตอร์

“เจนก็เหมือนกัน สวยเชียวคืนนี้” ลดาวดีชมเพื่อนตอบ เจนิตายิ้มรับคำชมอย่างปลื้มใจ

“ว่าแต่ลดาเถอะ ใส่ชุดแบบนี้ดีนะคุณธีไม่อยู่ไม่งั้นแย่แน่เขาหวงเธอจะตาย ปรกติแค่ชุดทำงานเวลามีแขกมองเธอคุณธียังมองตาขวาง ถ้ามาเห็นชุดนี้นะไม่อยากจะคิด”เจนิตาเอ่ยอย่างรู้ดีถึงดีกรีความหวงของธีรภัทรที่มีต่อเพื่อนสนิทของเธอจนเธออด

อิจฉาและปลื้มใจแทนไม่ได้

“เจนน่ะ อย่าพูดให้ลดากลัวสิ วันนี้คุณธีเขาไม่มายังไม่กลับจากต่างประเทศลดาก็เลยรอดตัวไป”

“ถ้างั้นก็ถือว่าเป็นโชคดีของลดา เดี๋ยวเจนไปเตรียมตัวทำงานก่อนนะ แขกเริ่มมากันแล้วคืนนี้เหนื่อยแน่”เจนิตาเอ่ยขอตัวแล้วเดินจากไปทันที

คืนนี้แขกเยอะมากเป็นประวัติการณ์เพราะแค่สี่ทุ่มก็แน่นขนัดไปด้วยเหล่าผีเสื้อราตรีจนร้านแทบไม่มีที่ยืนกันเลยทีเดียว เสียงเพลงดังกระหึ่มพร้อมกับนักเที่ยวต่างวาดลวดลายกันอย่างสนุกสนาน พอตกดึกก็มีดนตรีสดจากนักดนตรีฝีมือดีที่มาทีไรสาวๆ ตามมากรี๊ดลั่นร้านทุกทีหนึ่งในนั้นคือ “เอกวุฒิ” พี่ชายข้างบ้านเช่าหลังเล็กๆ ที่เธออยู่อาศัยมาตั้งแต่เด็กก่อนที่จะย้ายมาอยู่บ้านหลังปัจจุบัน เขาเป็นพี่ชายที่แสนดีของเธอคอยช่วยเหลือเสมอในยามที่เธอเดือดร้อน แม้ว่าเขาจะไม่ได้มีฐานะดีไปกว่าเธอเท่าไหร่แต่ก็ดูแลเท่าที่ช่วยได้ ไม่ว่าจะเป็นการช่วยยายชื่นเข็นรถไปขายขนมที่ตลาดที่อยู่ไม่ไกลจากบ้านเช่าเมื่อสมัยที่ยายยังแข็งแรงและทำขนมขายอยู่จนสนิทสนมกับเธอและยายมากทีเดียว พอเธอย้ายมาอยู่บ้านใกล้ที่ทำงานก็ไม่ค่อยได้เจอเขาอีกแต่เป็นความบังเอิญอย่างเหลือเชื่อเมื่อเธอมาทำงานที่นี่ได้ไม่นานนักก็ได้เจอพี่เอกผู้ใจดีของเธออีกครั้งในฐานมือกีต้าร์ฝีมือดีของวงดนตรียอดนิยมที่จะมาเล่นที่ผับเดือนละสามครั้ง และข่าวดีกว่านั้นคือเธอทราบว่าเขาจะได้เซ็นสัญญาเป็นนักดนตรีประจำค่ายเพลงชื่อดังแห่งหนึ่งในไม่ช้านี้ เธอดีใจมากจริงๆ ที่พี่ชายข้างบ้านที่แสนดีของเธอกำลังจะก้าวหน้าในงานที่เขารักและทุ่มเทมาตลอด เมื่อเล่นเพลงสุดท้ายปิดฉากปาร์ตี้สำหรับค่ำคืนนี้จบลง นักดนตรีต่างแยกย้ายกันไปเตรียมเก็บของกลับบ้าน แต่เอกวุฒิตรงดิ่งมายังเคาน์เตอร์ที่เธอทำงานอยู่เพื่อทักทายกันตามประสาคนคุ้นเคย

“เป็นไงบ้างลดา ไม่เจอกันนานเลย คืนนี้ลดาสวยมากเลยนะ” เอกวุฒิเอ่ยชมออกมาจากใจจริง

“ขอบคุณค่ะพี่เอก ชมกันซึ่งๆ หน้าแบบนี้ลดาก็เขินแย่” ลดาวดีเงยหน้ามายิ้มให้ก่อนจะก้มหน้าจัดการเอกสารและใบบิลต่างๆ ไปด้วยเลยไม่ทันได้เห็นสายตาลึกซึ้งอ่อนหวานที่ทอดมาจากร่างสูงตรงหน้า

“เฮ้อ...เสร็จซะที” ลดาวดีปิดคอมพิวเตอร์แล้วจัดเอกสารเข้าที่เมื่อจัดการเคลียร์ทุกอย่างเรียบร้อยจึงเอ่ยถามคนตรงหน้า

“”พี่เอกจะกลับเลยรึเปล่าคะ”

“ครับ..เดี๋ยวเก็บของเสร็จก็จะกลับกับเพื่อนๆ เลย พรุ่งนี้มีงานต่อน่ะ”

“ค่ะ งั้นลดาขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ เดี๋ยวเจนจะรอ”

ลดาวดีเอ่ยขอตัวแล้วเดินออกจากเคาน์เตอร์เพื่อไปห้องเปลี่ยนชุดสำหรับพนักงาน ขณะเดินผ่านเอกวุฒิรองเท้าส้นสูงปรี๊ดของเธอไปเหยียบก้อนน้ำแข็งที่ใครบางคนทำหกไว้จึงทำให้ร่างบางเสียหลักทันที

“ว้ายยย...” ลดาวดีหลับตาปี๋คิดว่าตัวเองคงล้มก้นจ้ำเบ้าดูไม่จืดแน่ๆ แต่ไม่เป็นแบบนั้นเมื่อเอกวุฒิเอื้อมมือมาคว้าไว้ได้ทันกลายเป็นว่าร่างบางของเธอตกอยู่ในอ้อมกอดเขาทันที

“เฮ้อ...โล่งอก” ลดาวดีเอ่ยเมื่อลืมตาแล้วเห็นว่าเอกวุฒิรับเธอไว้ได้ทันก่อนที่จะได้ลงไปนั่งจับกบที่พื้น

“เป็นอะไรหรือเปล่าลดา” เอกวุฒิถามอย่างห่วงใย

“ไม่เป็นไรค่ะ พี่เอกรับไว้ทันพอดี ไม่อย่างนั้นลดาแย่แน่” ลดาวดีตอบพลางยิ้มเขินๆ ที่เธอซุ่มซ่ามต่อหน้าเขาน่าขายหน้าจริงเชียว ระหว่างที่สองร่างกำลังถามไถ่กันอยู่นั้นร่างสูงในสูทเต็มยศที่ก้าวเข้ามากลับคิดไปไกลกว่านั้นโดยไม่ทันได้ซักถามอะไรทั้งสิ้น ธีรภัทรก้าวพรวดพราดเข้ามากระชากลดาวดีออกไปทันทีแล้วแจกหมัดไปที่ใบหน้าของนักดนตรีหนุ่มไม่ยั้ง

“กรี๊ด” ลดาวดีกรีดร้องอย่างตกใจ

“คุณธีอย่าค่ะ”

“ว้าย...ตายแล้ว นี่มันอะไรกันคะ” เจ๊หงส์รีบวิ่งออกมาดูเมื่อได้ยินเสียงโวยวาย เมื่อเห็นว่าใครที่กำลังมีเรื่องก็อึ้งไปทันทีแต่พอตั้งสติได้ก็รีบวิ่งไปขวางกั้นกลางระหว่างลูกค้าวีไอพีกับนักดนตรีฝีมือดีของร้านไว้โดยมีลดาวดีช่วยดึงแขนธีรภัทรไว้อีกที

“คุณธีอย่าค่ะ พอเถอะลดาขอร้อง” ลดาวดีเอ่ยขอร้องคนรัก ธีรภัทรหันมามองลดาวดีด้วยหน้าตาบึ้งตึงแบบที่เธอไม่เคยเห็นมาก่อน

“ทำไม เป็นห่วงมันมากเหรอ” ธีรภัทรกัดฟันถามเข้าใจว่าการที่แฟนสาวห้ามปรามไม่ให้ทำร้ายคู่กรณีเพราะเป็นห่วงอีกฝ่าย

“ใช่สิ เห็นยืนกอดกันกลมนี่”

“มันไม่ใช่อย่างที่คุณธีคิดนะคะ” ลดาวดีกล่าวแก้อาการเข้าใจผิดของเขา แต่ธีรภัทรอยู่ในภาวะที่ไม่รับฟังใดๆ ทั้งสิ้น

“ผมเห็นเต็มสองตาว่าลดากอดกับมันจะให้ผมเข้าใจว่าไง”

“ในเมื่อคุณธีไม่เชื่อลดาก็ไม่มีอะไรจะพูด” เธอก็ชักจะโกรธเหมือนกันในเมื่อเธอพยายามจะอธิบายแล้วเขาไม่ยอมฟัง จึงหันไปดูพี่ชายผู้แสนดีของเธอที่โดนต่อยแบบไม่ทันตั้งตัวล้มลงไปที่พื้น ลดาวดีทำท่าจะเข้าไปประคองเอกวุฒิให้ลุกขึ้น แต่คนตัวโตจอมอันธพาลก็ถลาเข้าไปกระชากเธอออกมาจากคู่กรณีทันที

“นี่ต่อหน้าต่อตาผมลดายังจะกล้าไปยุ่งกับมันอีกเหรอ” ธีรภัทรหันไปทางเอกวุฒิแล้วประกาศกร้าวออกไป

“ฉันไม่รู้ว่าแกเป็นใคร แต่ถ้าไม่อยากเจ็บตัวอย่ามายุ่งกับผู้หญิงของฉันอีก” พูดจบธีรภัทรก็จูงเกือบเป็นลากลดาวดีออกไปจากร้าน เจ๊หงส์ได้แต่มองตามไปด้วยความงุนงงอย่างจับต้นชนปลายไม่ถูกว่าลูกค้าวีไอพีของเธอไปสนิทสนมกับลดาวดีตั้งแต่ตอนไหน ถึงแม้ธีรภัทรจะเคยแสดงอาการสนใจจนถึงขั้นเอ่ยปากกับเธอ แต่เมื่อเธอบ่ายเบี่ยงไปคราวนั้นเขาก็ไม่เคยกล่าวถึงอีกเลยจนเธอคิดว่าเขาล้มเลิกความตั้งใจไปแล้ว แต่พอมาเกิดเหตุการณ์แบบนี้จึงรู้ว่าธีรภัทรไม่ได้ลามือจากลูกน้องของเธอง่ายๆ และดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ระหว่างทั้งสองคนจะพัฒนาไปไกลแล้ว

คิดแล้วก็ได้แต่ถอนใจอะไรจะเกิดก็ให้มันเกิดก็แล้วกัน ‘เจ๊ขอให้คุณธีเขาจริงใจกับหนูจริงๆ เถอะลดา’ เจ๊หงส์รำพึงในใจด้วยรู้จักกิตติศัพท์ของธีรภัทรเป็นอย่างดีและเป็นห่วงเด็กดีอย่างลดาวดีกลัวว่าจะถูกหลอกให้ช้ำใจ สาวใหญ่คิดอย่างปลงๆ แล้วหันมาดูนักดนตรีฝีมือดีของร้าน

“เป็นไงบ้างเอก” เจ๊หงส์เอ่ยถามและช่วยพยุงร่างสูงขึ้นจากพื้นจากการถูกจู่โจมอย่างไม่ทันตั้งตัว

“ไม่เป็นไรครับเจ๊ แค่มึนๆ นิดหน่อย” เอกวุฒิตอบอย่างงุนงง

“ผู้ชายคนเมื่อกี้ใครเหรอครับเจ๊หงส์ แฟนลดาเหรอ ทำไมผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย” เอกวุฒิถามออกมาอย่างแปลกใจ

“เจ๊ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปคบกันตอนไหน แต่คุณธีน่ะ

เคยเปรยๆ กับเจ๊ว่าสนใจลดา แต่เจ๊ก็บ่ายเบี่ยงไปไม่คิดว่าจะแอบไปสานสัมพันธ์กันจนถึงขั้นนี้ เอกลองถามลดาดูเอาเองก็แล้วกันนะเรื่องของเด็กๆ เจ๊ไม่อยากยุ่งหรอก อีกอย่างมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวลดาเขา ถ้าไม่มีอะไรแล้วเจ๊ขอตัวก่อนนะ”

เอกวุฒิยังยืนงงอยู่ตรงนั้นว่ามันเกิดอะไรขึ้น นางฟ้าตัวน้อยที่เขาเฝ้ามองมาตลอดโดยหวังว่าสักวันเมื่อพร้อมจะเอ่ยบอกความในใจว่าเขาไม่ได้รู้สึกกับเธอแค่น้องสาวอย่างที่เธอเข้าใจ แต่วันนี้ดูเหมือนมันจะสายเกินไปเสียแล้วเมื่อลดาวดีมีเจ้าของมาประกาศปาวๆ ขนาดนี้ แต่เขาจะไม่ยอมแพ้ ถ้าเขาจะต้องเสียเธอไปจะต้องแน่ใจว่าคนที่ได้เธอไปจะดูแลเธอได้ดีและไม่ทำให้ลดาวดีเสียใจ ขอให้เขาได้ยินจากปากว่าเธอเลือกผู้ชายคนนั้นเขาถึงจะปล่อยมือจากเธอ เอกวุฒิสัญญากับตัวเองแล้วจึงหันไปเก็บของเตรียมตัวกลับบ้าน