“เดี๋ยวก่อน!”
“คะ?” ร่างเล็กหันกลับมองชายหนุ่มที่เดินตามหลังเธอมาติดๆ
“นอนกับพี่มั้ย? นอนคนเดียวเดี๋ยวร้องไห้” เสียงทุ้มพูดขึ้นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับหันใบหน้ามองไปทางอื่น มิวนิครู้สึกเป็นห่วงในตัวหญิงสาว เขารู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับพี่ชายเขาและยิ่งเห็นภาพบาดตาบาดใจแบบนั้นด้วยก็กลัวว่าเธออาจจะเข้าไปนอนร้องไห้
มิวนิครู้สึกเขินไปกับคำพูดของตัวเองอยู่เหมือนกันแต่จะให้ทำยังไงได้เขาเป็นห่วงเธอนี่!!
“มายูจะร้องไห้ทำไมไม่ใช่เด็กสักหน่อย!!” ร่างเล็กโต้ตอบทันควันเธอไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนั้นนะที่อกหักแล้วจะต้องมานอนร้องไห้ แล้วยิ่งแอบชอบเขาเพียงข้างเดียวแบบนี้ด้วยแล้ว ไม่มีทาง เธอจะไม่มีทางเสียน้ำตาเป็นเด็ดขาด
“อย่าให้พี่ได้ยินเสียงร้องไห้ของเด็กขี้แยแถวนี้นะ ถ้าพี่ได้ยินพี่จะ..” มิวนิคยกมือขึ้นลูบศีรษะของคนตัวเล็ก โยกไปโยกมาด้วยความเอ็นดูพร้อมกับหยุดคำพูดเอาไว้เพื่ออยากให้เธอได้ถามเขาต่อ
“จะอะไรคะ?”
