ที่แผนกตรวจสุขภาพ ภูมิภัทรนั่งสังเกตการณ์อยู่เงียบๆ แม้ในใจอยากเป็นคนเจาะเลือดให้ลูกๆ กับจีรชยาเอง แต่เขาก็ไม่อยากก้าวก่ายหน้าที่ของใคร โชคดีที่เด็กๆ ไม่กลัวเข็มจึงไม่มีใครร้องไห้ออกมาให้เขาต้องกังวลใจ แต่ตอนที่เข็มแหลมๆ จิ้มลงบนแขนของลูกสาวทั้งสอง เขาก็เหมือนจะเจ็บไปกับพวกเธอด้วย
“เก่งมากค่ะเด็กๆ ไม่มีใครร้องไห้เลย เดี๋ยวคุณหมอให้ลูกอมคนละหนึ่งอันนะคะ” หมอสาวที่ทำหน้าที่ตรวจสุขภาพให้เด็กๆ และจีรชยาหันไปหยิบอมยิ้มอันใหญ่ขึ้นมาสองอัน ก่อนจะยื่นให้พวกเธอคนละกัน
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ”
ทั้งสองคนยกมือไหว้ก่อนจะรับของจากผู้ใหญ่
“เสร็จเรียบร้อยแล้วใช่มั้ยครับเข็ม” ภูมิภัทรลุกขึ้นหลังจากนั่งเงียบอยู่นาน
“เสร็จแล้วค่ะ ผลตรวจน่าจะออกช่วงบ่าย พี่ภูมิจะอยู่รอเลยมั้ยคะ”
“ไม่ดีกว่าครับ ไว้พรุ่งนี้พี่จะแวะมาเอาตอนเช้าละกัน เดี๋ยวจะพาเด็กๆ ไปเที่ยวสักหน่อย”
“งั้นเชิญตามสบายนะคะ อ้อ...เหมือนเด็กๆ จะมีอุ
