เย็นวันเดียวกัน ภูริตาขับรถไปจอดที่หน้าคลินิกเสริมความงามแห่งหนึ่งเพราะเธอนัดกับเพื่อนสนิทเอาไว้ และเพื่อนคนนั้นก็เป็นเจ้าของคลินิกชื่อดังแห่งนี้นี่เอง
“สวัสดีค่ะหมอพู่ ไม่เจอกันนานเลยนะคะ วันนี้แวะมาหาหมอแพรหรือว่าแวะมาดริปผิวคะ” พนักงานต้อนรับสาวที่หน้าเคาน์เตอร์ยกมือไหว้เพื่อนสนิทเจ้านายของตน
“วันนี้พี่มาหายัยแพรจ้ะ เค้าติดเคสรึเปล่าตอนนี้”
“ไม่ติดค่ะ เพิ่งจะร้อยไหมให้ลูกค้าเสร็จพอดี ตอนนี้อยู่ในห้องทำงานค่ะ”
“โอเคจ้ะ อ้อ นี่พี่ซื้อขนมปังร้านดังมาฝาก เอาไปแบ่งกันกินนะจ๊ะ” เธอบอกพร้อมกับยื่นถุงขนมให้
“ขอบคุณค่ะคุณหมอ ทั้งสวยทั้งใจดีแบบนี้ไม่น่าเชื่อนะคะว่ายังโสด”
“เพราะเพอร์เฟกต์เกินไปนี่ไงจ๊ะ ก็เลยยังโสด” ภูริตาบอกยิ้มๆ ก่อนจะเดินเข้าไปหาเพื่อนรักในห้องทำงาน
ก๊อก...ก๊อก...ก๊อก...
แพทย์หญิงเหมือนแพร แพทย์ผิวหนังชื่อดังเจ้าของคลินิกเงยหน้าขึ้นไปมองที่ประตูกระจกก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาเ
