ภูมิภัทรเดินกลับเข้ามาในห้องพักแพทย์หลังจากออกตรวจคนไข้ในรอบเช้าเรียบร้อย และเขามีเคสที่จะต้องผ่าตัดสมองในช่วงบ่ายนี้
ชายหนุ่มมักจะนั่งกินอาหารเที่ยงในห้องพักโดยมีเลขาฯ จัดการให้เหมือนทุกวัน แต่หลังจากกินไปได้สองคำเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น และเมื่อเขาหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นเบอร์ของจีรชยานั่นเอง
(“ไง จะโทรมาเรียกฉันให้ไปอาบน้ำให้เหรอ”) เขายิ้มแล้วเอนตัวพิงกับพนักพิงอย่างอารมณ์ดี เพราะนี่คงเป็นหนึ่งในไม่กี่ครั้งที่เธอเป็นฝ่ายโทรหาเขาเอง
(“ไม่ใช่ค่ะ จีจะโทรมาขออนุญาตคุณภูมิต่างหาก คุณยุ่งอยู่มั้ยคะ”)
(“ไม่ยุ่ง จะขออนุญาตอะไรล่ะ”)
(“คือจีปรึกษากับคุณแม่เมื่อเช้าค่ะ ว่าจีอยากย้ายไปนอนที่ร้านเพราะมันจะสะดวกกว่า ตอนแรกว่าจะให้พี่กานต์เค้าช่วยเพิ่มห้องนอนให้ แต่คุณแม่บอกว่าอยากให้สร้างบ้านอีกหลังในพื้นที่ของร้านเลย แต่ที่ดินตรงนั้นเป็นชื่อของคุณ ท่านก็เลยให้จีมาขออนุญาตคุณก่อน แต่คุณไม่ต้อ
