ก็เหมือนทุกครั้งที่ไปพบคุณลุงหมอที่ลูกสาวตัวอ้วนของพ่อพายแม่นิ่มจะต้องร้องไห้จ้าเสียงดังลั่นออกมาทันทีที่ถูกเข็มแหลมๆจิ้มต้นขาอวบ ทว่าทุกครั้งที่ผ่านมาน้องพลอยจะร้องไห้แค่ประเดี๋ยวเดียวก็จะหยุดร้องไห้ทว่าครั้งนี้นอกจากจะร้องไห้นานกว่าทุกครั้งแล้ว เด็กอ้วนของเธอยังมีไข้อ่อนๆทำให้เธอกับพี่พายต้องคอยเปลี่ยนกันอุ้มลูกแนบอกตลอดเวลาเพราะน้องพลอยไม่ยอมนอนเปลหรือว่าเบาะนอน และไม่ยอมให้คนอื่นที่ไม่ใช่พ่อกับแม่อุ้ม คุณปู่กับคุณย่าที่แวะมาหาหลานในช่วงเย็นก็เลยไม่มีใครได้อุ้มหลานสาวสักคน ได้แต่นั่งให้กำลังใจอยู่ใกล้ๆ
“พอไม่สบายแล้วเหมือนพ่อตอนเป็นเด็กไม่มีผิด ตาพายตอนเป็นเด็กเวลาไม่สบายก็แบบนี้แหละ ต้องให้แม่กับพ่ออุ้มตลอดไม่งั้นไม่ยอม จะร้องไห้งอแงไม่หยุด” คุณย่าของหลานพูดสัพยอก ทั้งเอ็นดูทั้งสงสารหลานสาวตัวอ้วนที่ร้องไห้จนหน้าแดงตาซ้ำ แนบหน้ากลมๆซบกับไหล่กว้างของผู้เป็นพ่ออย่างน่าสงสาร
“ดูสิหน้าแ
