หลังจากเก็บของเสร็จแล้ว ฉันก็รีบออกจากห้องโดยไม่ได้หันกลับไปมองพี่ลีโอที่นอนอยู่บนเตียง เพราะกลัวว่าถ้าหันกลับไปมองยิ่งจะทำให้ฉันทำใจไม่ได้
ฉันเดินออกจากห้องมาทั้งน้ำตา...
ใช้เวลาเดินทางในตอนกลางคืนไม่นานเท่าไหร่ เพราะถนนโล่ง 3-4 ชั่วโมงรถก็มาถึง
ฉันเอาของมาเก็บไว้ที่บ้านและนอนพัก ตอนเช้าจะได้รีบไปหาพ่อที่โรงพยาบาล คุณแม่ของพี่ลีโอย้ายโรงพยาบาลให้ไปอยู่อีกโรงพยาบาลหนึ่ง ซึ่งที่นั่นเป็นโรงพยาบาลที่พี่หมอทำงานอยู่
ถึงฉันจะพยายามข่มตานอนสักเท่าไหร่มันก็ไม่หลับ ฉันไม่สามารถหลับตาลงแล้วไม่คิดถึงหน้าพี่ลีโอได้
ฉันนอนร้องไห้สะอื้นจนเช้า สุดท้ายก็ไม่ได้นอนเพราะต้องรีบไปหาพ่อที่โรงพยาบาล
มาถึงโรงพยาบาลฉันแทบจะเป็นลมเพราะวันนี้ค่อนข้างร้อนและอบอ้าว บวกกับฉันยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อวาน
ในขณะที่ฉันกำลังเดินเข้ามาในโรงพยาบาลจู่ๆ ก็หน้ามืด มองอะไรมันก็พล่ามัวไปหมด จากนั้นก็รู้สึกเหมือนร่างข
