ฉันเผลอหลับไป สะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกทีไม่รู้ว่ากี่โมงกี่ยามไปแล้ว ภายในห้องมันมืดสนิท ฉันควานหาคนที่นอนข้างๆ กลับไม่เจอใคร ทำให้ฉันดีดตัวขึ้นนั่งอัตโนมัติ แล้วเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟบนหัวเตียง กำลังจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา แต่พอมองลงไปตรงพื้นข้างๆ กับเตียง ก็เห็นว่าพี่ลีโอกำลังนอนขดตัวอยู่ เขาใช้ผ้าห่มปูที่พื้นแล้วก็นอนทั้งๆ ที่ไม่มีหมอนและไม่มีผ้าห่มอีกผืนไว้ห่มให้คลายหนาว
“ทำไมถึงไม่ขึ้นมานอนบนเตียงดีๆ นะ” ฉันบ่นให้กับร่างพี่ลีโอที่กำลังหลับสนิทอยู่
ก่อนจะเอาผ้าห่มไปห่มให้เขา แล้วฉันก็หยิบหมดลงมานอนข้างๆ พี่ลีโออย่างถือวิสาสะ ก่อนจะเอื้อมมือไปปิดสวิตซ์โคมไฟ
ฉันเอื้อมมือไปกอดพี่ลีโอจากทางด้านหลัง เพราะเขานอนตะแคงหันหลังให้ฉันอยู่ สักพักฉันก็ค่อยๆ เลื่อนมือไปคลำตรงเป้ากางเกง แล้วลูบมันไปมาเบาๆ
จากท่อนเอ็นที่อ่อนตัว เพียงไม่ถึงนาทีมันก็ดันกางเกงนูนขึ้นมาจนฉันสัมผัสได้ถึงขนาดที่ใหญ่โตขอ
