พี่ลีโอผละกอดออก จากนั้นก็ค่อยๆ โน้มใบหน้าลงมาทำเหมือนว่ากำลังจะจูบฉัน
“อื้อ!!” ฉันรีบดันหน้าของพี่ลีโอออกห่าง “พายยังจำเรื่องที่พี่ลีโอใจร้ายกับพายได้นะคะ”
“ไม่ทำแล้วไงเธอก็เห็น ที่ผ่านมาฉันมีแค่เธอ” พี่ลีโอรีบแก้ต่างให้ตัวเอง ก่อนจะจับมือฉันขึ้นมาแล้วก้มลงจูบอย่างแผ่วเบา “ให้อภัยฉันนะพาย”
ฉันทำท่าคิด “...ขอคิดดูก่อนนะคะ”
“แต่เรากำลังจะหมั้นกันแล้ว”
“เลื่อนไปก่อนก็ได้นี่คะ” ฉันยื่นข้อเสนอ
“ไม่เลื่อน!!” พี่ลีโอปฏิเสธเสียงแข็ง เขาแสดงอาการออกมาชัดเจนว่ายังไงก็ไม่ยอมเลื่อนงานแต่งออกไปแน่ๆ
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ พี่ลีโอยกมือขึ้นมาประคองใบหน้าของฉันเอาไว้ เขาจ้องหน้าฉันด้วยสายตาที่จริงจัง
“จำได้เมื่อไหร่ แล้วทำไมไม่บอก?”
“พายไม่ได้จำได้ทั้งหมดหรอกค่ะ แต่ก็จำอะไรหลายๆ อย่างได้ อย่างเช่นเรื่องที่พี่เคยทำให้พายเสียใจ...” ฉันพูดเสียงเศร้า พอคิดย้อนกลับไปแล้วก็รู้สึกสงสารตัวเองอยู่ไม
