ระหว่างทางที่ขึ้นรถทัวร์กลับ ฉันพยายามติดต่อพี่ลีโอ แต่โทรไปกี่สายต่อกี่สายเขาก็ไม่รับ ฉันจึงส่งข้อความไปบอกว่ากลับบ้าน แต่ยังไม่ได้บอกว่าพ่อป่วยเข้าโรงพยาบาล เอาไว้พี่ลีโอโทรกลับมาค่อยคุยแล้วกัน
ฉันนั่งรถประมาณหลายชั่วโมงพอสมควรกว่าจะมาถึงที่โรงพยาบาล เป็นโรงพยาบาลที่อยู่ในตัวเมืองไกลจากบ้านฉันประมาณสามสิบกิโลได้ แต่โรงพยาบาลนี้ไม่ใช่โรงพยาบาลที่พี่หมอทำงานอยู่หรอกนะ
ฉันรีบตรงไปยังห้องที่พ่อพักฟื้นอยู่ ที่รู้ว่าห้องไหนตึกไหน เพราะซีนบอกมาเรียบร้อยแล้ว ที่ที่พ่อพักฟื้นอยู่เป็นห้องเตียงรวมสำหรับผู้ป่วย จะมีแค่ม่านที่คอยกั้นความเป็นส่วนตัว ด้วยฐานะทางครอบครัวฉันไม่สามารถย้ายพ่อให้ไปพักที่ห้องพิเศษได้
ตอนนี้พ่อนอนอยู่บนเตียง มีสายน้ำเกลือจิ้มอยู่ที่มือ แต่พ่อกำลังหลับอยู่ ฉันจึงค่อยๆ เดินไปนั่งตรงเก้าอี้ข้างๆ กับเตียง พยายามทำทุกอย่างให้เงียบที่สุดเพราะไม่อยากให้พ่อตื่น
ฉันเสียใจที่
