สามวันผ่านไป
“หนูขอไปขายเสื้อผ้าที่ตลาดกับเพื่อนนะคะ” เมื่อมาถึง เปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยฉันจึงเอ่ยขอพี่ลีโอ แต่ดูจากสีหน้าที่พี่ลีโอกำลังมองฉันอยู่ คงไม่ให้ไปแน่ๆ
“จะไปทำมั้ย เงินที่ฉันให้มันไม่พอใช้หรือไง” พี่ลีโอถามอย่างหาเรื่อง
“หนูเบื่อนี่คะ”
“อยากไปไหน ฉันจะพาไป” พูดจบพี่ลีโอก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบกุญแจรถ
“ไม่ไปแล้วค่ะ” ฉันเบือนหน้าหนีไปทางอื่นอย่างขัดใจ ที่บอกว่าเบื่อไม่ได้หมายความว่าเบื่อที่จะอยู่ห้อง แต่เบื่อที่ต้องอยู่กับพี่ลีโอทุกวันๆ แบบนี้ไม่เข้าใจหรือไง
ตั้งแต่กลับมาจากบ้านฉันก็ไม่ได้กลับไปที่หอพักของตัวเองอีกเลย เพราะพี่ลีโอใช้ให้คนไปขนของมาไว้ที่คอนโดตัวเองหมดแล้ว
เขาทำทุกอย่างโดยไม่ถามเลยว่าฉันเต็มใจหรือเปล่า พี่ลีโอมักจะใช้คำว่า ‘เรากำลังจะหมั้นกัน’ มาขู่ฉันทุกครั้ง
“ไม่อยากไปกับฉันสินะ” พี่ลีโอพ่นลมหายใจออกมาแรงๆ ก่อนจะนิ่งลงบนโซฟาที่เดิม
“ให้หนูไปหาเพื่อนบ้
