วิมานอสูร : 56

1215 คำ

ลิเดียกระทืบเท้าปึงปังหายเข้าไปในบ้าน ผู้ชายสองคนที่รักผู้หญิงคนเดียวกันและรักจนสุดหัวใจมองหน้ากันเลิ่กลั่ก “กูว่าครั้งนี้เดียเขางอนหนักมากเลยว่ะ คำว่ารักยังเอาไม่อยู่เลย” ฮิวโก้ยกมือขึ้นเกาหว่างคิ้ว รู้สึกผิดจับใจที่เป็นสาเหตุที่ทำให้คนตัวเล็กร้องไห้ “เวลาโกรธแล้วเดียชอบน้อยใจ ร้องไห้เก่งชะมัด ตอนที่เดียอารมณ์ประมาณนี้มึงง้อเมียมึงละกัน” พายุโยนแบบซึ่งๆ หน้า ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ แต่รู้สึกผิดเป็นบ้าเวลาที่ทำเมียร้องไห้ โกรธตัวเองฉิบหายแต่ทำอะไรไม่ได้เลย! “ก็เมียมึงเหมือนกันไหม เพราะฉะนั้นเราควรรับผิดชอบร่วมกัน” ฮิวโก้แย้งพร้อมกับขมวดคิ้วยุ่ง มือหนาขยี้ผมตัวเองและคิดหาวิธีง้ออย่างเอาเป็นเอาตาย! @ภายในห้องนอน ลิเดียปีนขึ้นมาบนเตียงภายในห้องนอนขนาดใหญ่ หัวใจดวงน้อยมันเต้นแทบไม่เป็นจังหวะเพราะนี่เป็นคืนแรกของการนอนบนเตียงที่ใหญ่พิเศษแบบนี้ และเป็นคืนแรกที่คิดว่าต้องนอนบนเตียงพร้อมกันทั้งส

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม