“พี่เตรียมน้ำอุ่นให้แล้ว ลุกไหวหรือเปล่า” ใบหน้าเนียนกดรับ หัวใจเต้นโครมครามเมื่ออีกคนทำมากกว่าถามนั่นคือการเดินเข้ามาหาเธอที่นั่งอยู่บนเตียง
“เมื่อคืนดื่มเยอะไป มื้อเช้ารับเป็นอะไรร้อนๆ ดีไหมจะได้หายแฮงก์”
“เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันนะคะ” ลิเดียโพลงขึ้นมาเมื่อรู้ตัวว่าหนีความจริงตลอดไปไม่ได้แน่ๆ แค่เขาทำเหมือนสนใจมันยิ่งตอกย้ำให้คำสารภาพฉายซ้ำไม่จบสิ้น
“คุยเรื่อง?”
“เรื่องเมื่อคืน” คนตัวเล็กตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่น แก้มเนียนพานร้อนผ่าวเมื่อเผลอมองต่ำที่ริมฝีปากของอีกฝ่าย เมาให้ตายเธอก็จำได้ว่าเมื่อคืนเขาทำอะไรกับเธอ
จูบนั้นที่เขามอบให้ ให้ตายเถอะเธอไม่ได้ปฏิเสธสัมผัสนั้นเลย!
“เรื่องที่พี่บังอาจจูบหรือเรื่องที่พี่สารภาพรัก”
“พี่ฮิว”
“ก็พี่ทำแบบนั้นและพูดแบบนั้นจริงๆ ถ้าเดียจะไม่พอใจพี่ก็ต้องทำใจ”
“หนูอยากอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน เอาเป็นว่าเราค่อยคุยกันทีหลังได้ไหมคะ”
“
