ลิเดียยกมือขึ้นปัดเป่าควันขาวคลุ้งที่กระจายตัวอยู่กลางอากาศเหตุเพราะคนที่มายืนรอเธอก่อนแล้วเป็นคนพ่นมันออกมา
กลิ่นน้ำหอมจางๆ จากคนตัวเล็กเรียกสายตาของฮิวโก้ให้หันมอง แต่พอเห็นว่าเป็นลิเดียที่ทำหน้ามุ่ยเพราะควันบุหรี่หนุ่มหล่อร้อนรนคีบบุหรี่ออกจากปากทันที
“สูบบุหรี่ในที่สาธารณะ นิสัยไม่ดี” คำต่อว่าส่งผลให้คนตัวสูงหลุดขำ ฮิวโก้ดันปลายลิ้นเข้ากับมุมปาก ตาคมมองใบหน้าสวยอ้อยอิ่ง ยอมปล่อยบุหรี่ลงพื้นและเหยียบจนดับแต่โดยดี
“ถ้าไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ เดี๋ยวพี่เลิกให้” หัวใจคนฟังเต้นโครมครามราวกับจังหวะของเพลงสามช่า ลิเดียแทบไม่เป็นตัวของตัวเองในตอนที่มองสบตากัน
“หนูไม่ได้จะให้พี่ทำแบบนั้น”
“เอาเป็นว่าพี่เต็มใจทำให้หนูก็แล้วกัน” ใจคนฟังอ่อนยวบ ไม่เคยอยู่ต่อหน้าผู้ชายคนไหนแล้วรู้สึกหวั่นไหวจนเกินต้านแบบนี้เลยสักครั้ง ที่ผ่านมามีเพียงพายุคนเดียวเท่านั้นที่ทำให้คนอย่างลิเดียหวั่นไหวได้ น่าแปลกที่ต
