ลิเดียกวาดสายตามองออกไปบนผืนน้ำ ไอความเย็นสาดเข้ามาพร้อมกับแรงคลื่น บรรยากาศครึ้มฟ้าครึ้มฝนทำให้อากาศไม่ร้อน มีแต่เรื่องราวภายในใจของเธอที่มันร้อนจนไม่เป็นอันทำอะไร
“ถ้าคำพูดของพี่มันทำให้เดียไม่สบายใจ ลืมมันไปก็ได้นะ”
“หนูแค่ไม่อยากทำร้ายความรู้สึกใคร”
“ทำไมจะต้องแคร์ในเมื่อพี่พร้อมรับทุกอย่างด้วยตัวของพี่เอง พี่เลือกของพี่เอง เดียไม่ได้ผิดอะไรเลย” ฮิวโก้ยืนยันหนักแน่น ก่อนจะถือวิสาสะใช้ปลายนิ้วเกี่ยวนิ้วก้อยเรียวเล็กของอีกคน
“ไม่ต้องสนความรู้สึกของพี่หรอก ทำตามใจตัวเองได้ไหม ปล่อยให้ตัวเองมีความสุขกับสิ่งรอบข้าง พี่สัญญาว่าพี่จะไม่เรียกร้องอะไรจากเดียเลย”
“ที่หนูพูดแบบนี้เพราะหนูแคร์ความรู้สึกของพี่นะ อย่างน้อยๆ พี่ก็เหมือนพี่ชายคนหนึ่งที่ดีและจริงใจกับหนูมาก”
“พี่เป็นลูกคนเดียวอ่ะ ไม่อยากมีน้องสาว และพี่ก็ไม่ได้อยากเป็นพี่ชายของใครด้วย พี่ขอเป็นอย่างอื่นได้ไหม” ลิเดียกลอกตาไปม
