บทที่ 12 ความรู้สึกที่นับวันยิ่งมากขึ้น 4

1390 คำ

ไทยมุงที่เฝ้ามองอย่างสนุกสนานลุ้นระทึกสลายตัวอย่างรวดเร็ว ทำให้ปรินธรเห็นภาพที่คนของเขากำลังกระชากชุดเดรสของมิ่งกมลอยู่ แถมยังเงื้อมือตั้งท่าจะตบหล่อนอีกด้วย คิ้วเข้มขมวดมุ่นเอ่ยถามเวนิกาว่า “คุณเป็นอะไรมั้ย” ผู้คนที่อยู่ในเหตุการณ์พากันตะลึง โดยเฉพาะมิ่งกมลที่โกรธจนแทบจะพ่นไฟได้ ก็เห็นๆ กันอยู่ว่าหล่อนเป็นฝ่ายถูกทำร้าย แต่ทำไมปรินธรจึงพูดราวกับหล่อนเป็นผู้ร้ายเสียเองล่ะ... มิ่งกมลกระชากมือเวนิกาออก แล้วปรี่เข้าเกาะแขนบอสหนุ่ม แสร้งทำเป็นตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว ขณะบีบน้ำตาคลอเบ้าเอ่ยเสียงเครือว่า “บอสคะช่วยมิ้งค์ด้วย ไม่รู้ว่าคุณเวย์ไปโมโหใครมา จู่ๆ ก็เอาแชมเปญมาสาดใส่มิ้งค์ แถมยังพุ่งเข้ามาหาเรื่องจะตบมิ้งค์ด้วย มิ้งค์กลัวค่ะบอส” พูดจบก็ซบหน้ากับท่อนแขนกำยำอย่างออดอ้อน “จริงเหรอ” ปรินธรเอ่ยถามโดยไม่ละสายตาจากเวนิกา ไม่สนคนที่เกาะแขนเขาจนน่ารำคาญเลยสักนิด เขาอยากรู้ว่าเวนิกาจะพูดอะไรม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม