เวนิกามองเขาตาโตประหลาดใจหนัก ความขุ่นเคืองเหมือนจะหายวับไปในชั่วพริบตา ปรินธรไม่เพียงไม่บังคับข่มขู่เธออย่างที่แล้วๆ มา เขายังลูบหัวปลอบโยนเธอ ยิ้มให้เธออย่างลึกซึ้งราวกับรักใคร่กันมาก ชั่วแวบหนึ่งเธอเกือบหลงเชื่อคิดว่าเราเป็นคนรักกันจริงๆ
เขาแปลกเกินไปแล้ว...
อะไรทำให้เขาเปลี่ยนไปมากขนาดนี้?
เวนิกาใจสั่นหวั่นไหวเมื่อมองเห็นความอบอุ่นอยู่ในแววตาคู่นี้แบบนี้หลายครั้งในช่วงที่ผ่านมา ความอ่อนโยนเอาใจใส่กำลังทลายกำแพงในใจเธออย่างช้าๆ ทั้งที่ไม่ควรคิดและยิ่งไม่ควรเกิดกับผู้ชายเลือดเย็นคนนี้...
ทันเท่าความคิด เธอก็เผลอพลั้งปากถามออกไปอีกครั้งอย่างไม่กลัวตายว่า
“คุณกินอะไรผิดสำแดงเข้าไปรึเปล่า ทำไมวันนี้ฉันถึงรู้สึกว่าคุณแปลกๆ ไม่เหมือนเดิมเลย”
“ไม่ชอบเหรอ?” เขากระซิบถามข้างหู ก่อนจะอ้าปากงับขบเม้มมันเล่นอย่างยั่วเย้า ทำเอาเวนิกาทั้งสยิวและจักจี้จนต้องรีบหดคอหนี หันมาจ้องตาเขาอย่างจริง
