บทที่ 1 ทักทาย 1
921 คำ
หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร
เจ้าของเรือนร่างสะโอดสะองทรวดทรงเพรียวบาง เอวคอดสะโพกผายทรมานใจหนุ่ม เยื้องย่างเย้ายวนดุจนางหงส์เข้ามายังสถานที่แถลงข่าวเปิดกล้องหนังเรื่องใหม่ ‘นกหลงรัง’ ของผู้กำกับคนดังอดีตพระเอกหน้าคม เศกย์ ศัลย์พิมุก ดวงตาโฉบเฉี่ยวปลายเชิดแบบหงส์กวาดมองไปรอบๆ ยังบรรยากาศที่คุ้นเคยด้วยความเฉยเมย ไม่ได้ตื่นเต้นหรือประหม่าตื่นเวที แม้จะร้างไกลจากหน้ากล้องไปนานถึงสี่ปีเต็ม
“คุณเวย์ เชิญทางนี้ค่ะ”
เลขาสาวของเศกย์ที่ยืนรอนางเอกสาวอยู่นานแล้ว กุลีกุจอมาต้อนรับเป็นอย่างดีตามที่เจ้านายหล่อนกำชับนักกำชับหนา ด้วยเศกย์หวังกับหนังเรื่องนี้เอาไว้มาก และนางเอกคนเดียวที่เขาต้องการตัวก็คือเวนิกา ถึงขนาดลงทุนจ้างนักสืบตามสืบหาที่อยู่ และดั้นด้นขึ้นเขาในถิ่นทุรกันดารไปขอร้องนางเอกสาวให้รับเล่นหนังเรื่องนี้ด้วยตัวเอง
แล้วก็ใช่ว่าเวนิกาจะตอบรับง่ายๆ เธอปฏิเสธเศกย์ทันควันโดยที่ยังไม่ทราบค่าตัวและผลประโยชน์อื่นๆ ที่จะตามมา เจ้านายหล่อนต้องใช้เวลานานถึงสามเดือนในการตามตื๊อนางเอกสาว กว่าจะยอมใจอ่อนตกปากรับคำ แต่ก็มีข้อแม้ว่า
“ฉันไม่ขอร่วมงานกับ Look Group ทุกๆ กรณี ถ้าคุณรับเงื่อนไขของฉันได้ก็ตกลง แต่ถ้าไม่ ก็เชิญคุณกลับไปได้เลยค่ะ”
สีหน้าเย่อหยิ่งของเวนิกาทำเอาทั้งหล่อนทั้งเจ้านายหน้าเหวอไปตามๆ กัน ไม่กล้าคิดว่าอะไรทำให้เธอกล้าท้าทายอำนาจของบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ไม่มีใครไม่รู้จัก เวนิกาไม่รู้รึไงว่า Look Group ทรงอิทธิพลขนาดไหน ครอบคลุมทุกอย่างในด้านสื่อบันเทิงไทยอย่างเบ็ดเสร็จ มีทั้งช่องทีวีดิจิทัลที่ได้รับความนิยมสูงสุด ค่ายหนังที่ลงทุนสร้างหนังเอง และเป็นนายทุนให้ผู้กำกับหนังทำเงินอีกหลายคนนำผลงานไปฉายในโรงภาพยนต์ในเครือที่ทันสมัยดีที่สุดทั่วทั้งประเทศ นอกจากนี้ยังมีบริษัทให้บริการสตรีมมิงรับชมซีรีส์ ภาพยนตร์และรายการวาไรตี้ทั้งไทยทั้งเทศ
ที่ล้ำหน้าและมีวิสัยทัศน์ไม่เหมือนใครคือปรินธรที่ทุกคนต่างคุ้นชื่อกันดีใน ‘บอสรอน’ ควักเงินสร้างโรงเรียนสอนการแสดงขึ้นมาผลิตบุคลากรชั้นอ๋องประดับวงการมายานับไม่ถ้วน ไม่ใช่แค่ดังในเมืองไทยเท่านั้น แต่ยังดังไกลไปถึงระดับเอเชีย กลายเป็นนักแสดงที่ประเทศจีนบ้าง นักร้องบอยแบรนด์เกิร์ลกรูปที่เกาหลี บางคนที่มีความสามารถล้นเหลือก็ได้รับโอกาสให้ไปร่วมงานกับฮอลลีวูด หรือเป็นนางแบบรันเวย์บนถนนสายแฟชั่นแบรนด์ระดับโอตูกูร์
ฉะนั้นที่เวนิกายื่นเงื่อนไขมาเหมือนสั่งให้เศกย์ฆ่าตัวตายชัดๆ ควักทุนสร้างหนังเองว่าหนักแล้ว แต่ไม่มีโรงให้ฉายหรือต้องไปฉายนอกประเทศ ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทั้งการติดต่อประสานงานที่ต่างภาษา เอกสารที่วิ่งวุ่นหัวหมุน ไหนจะมีข้อจำกัดเรื่องเชื้อชาติศาสนาและอื่นๆ อีก หรือไม่เจ้านายหล่อนก็ต้องส่งหนังเข้าประกวดและได้รับรางวัลใหญ่ๆ เท่านั้นละ พวกฝรั่งจึงจะสนใจให้ค่าให้การตอบรับ
บอกได้เลยว่า...ยาก!
แบบนี้ก็มีแต่เจ๊งกับเจ๊งเท่านั้น!
เลขาสาวนึกฉุน อยากจะดึงมือเจ้านายหล่อนกลับเสียเดี๋ยวนั้น แต่เศกย์กลับนั่งนิ่งครุ่นคิดอยู่สักพัก ก่อนจะเอ่ยต่อรองกับเวนิกาว่า
“ผมไม่มีแพลนที่จะร่วมงานกับทาง Look เพราะฉะนั้นผมรับรองกับคุณเวย์ได้ว่าจะไม่มีคนจากที่นั่นมาสร้างความรำคาญใจให้คุณเป็นอันขาด ส่วนเรื่องการฉายหนัง ผมบอกตามตรงว่ายังจำเป็นต้องฉายในเครือโรงภาพยนตร์ของ Look ด้วย เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหา แต่ผมเป็นคนทำหนัง ย่อมต้องการให้คนมาดูหนังที่ผมสร้าง เพราะหนังเรื่องนี้เป็นนวนิยายที่แม่ผมเขียนขึ้นมาและรักมาก ผมเลยอยากจะทำความฝันของท่านให้เป็นจริง ให้ตัวละครที่ท่านรักได้มีชีวิตโลดแล่นอยู่แผ่นฟิล์ม และคุณคือนางเอกของท่านที่ผมกำลังตามหา”
ตอนนั้นเลขาอย่างหล่อนทั้งลุ้นทั้งหงุดหงิดยัยนางเอกเคยดัง ที่ทำให้เจ้านายหนุ่มของหล่อนลำบากใจยังไม่พอ ยังต้องมานั่งขอร้องแทบจะก้มหัวให้อีก ยิ่งเห็นเวนิกามองเศกย์พลางเม้มปากแน่นก็ยิ่งใจแป้ว นึกก่นด่าในใจว่าถ้าแม่นี่กล้าปฏิเสธเจ้านายหล่อนอีกละก็ หล่อนจะท้าวสะเอวยืนชี้หน้าด่าเสียให้เข็ด!
ยังดีที่เศกย์แสดงความจริงใจมากพอหรืออาจจะโชคช่วย สุดท้ายเวนิกาก็ตกลงรับเล่นหนังเรื่องนี้ แม้ไม่รู้เหตุผลของเธอ แต่เลขาผู้เอาใจช่วยและลุ้นจนตัวโก่งแทนบอสของหล่อนก็ดีใจจนแทบจะวิ่งกรี๊ดรอบหมู่บ้าน กลับมาถึงกรุงเทพฯ ปุ๊บก็จัดประชุมเตรียมงานไม่ได้หยุดไม่ได้พัก ก่อนจะเห็นตรงกันว่าควรจัดงานแถลงข่าวเรียกสื่อและความสนใจจากผู้คนให้ฮือฮา จึงได้เกิดงานวันนี้ขึ้นมาเพื่อใช้เป็นอาวุธช่วยพีอาร์และกระจายข่าวให้แพร่สะพัดโดยไม่ต้องเสียเงิน
- ผู้เขียน
