ทั้งเอกกวีและทั้งช่อผกาต่างโผล่หน้าออกมาจากห้องนอน เมื่อได้ยินเสียงเดือนเพ็ญกรีดร้อง
“เสียงใครคะพี่เอก”
ช่อผกาวิ่งเข้ามาถามพี่ชาย ซึ่งเอกกวีก็ส่ายหน้าไปมา
“ไม่รู้เหมือนกัน แต่เสียงเหมือน...”
“พี่เดือน”
ช่อผกาชิงตอบออกมาก่อน แต่เอกกวีส่ายหน้าไม่เชื่อ
“ไม่น่าจะใช่เดือนนะ เดือนไม่น่าจะส่งเสียงร้องกรี๊ดๆ เป็นนางมารร้ายแบบนี้ได้ พี่ว่ายายคุณหนูฟ้าลดาแน่นอน”
“เสียงแบบนี้ใช่พี่ฟ้าที่ไหนกันคะ พี่เอกลองฟังดูให้ดีๆ สิคะ”
คำพูดของช่อผกาทำให้เอกกวีต้องตั้งใจฟังอีกรอบและก็เห็นด้วยเหมือนน้องสาวในที่สุด
“ใช่ เสียงเหมือนเดือนเลย”
“บอกแล้วไงคะว่าใช่เสียงพี่เดือน”
“แล้วนี่เดือนเป็นอะไรไปน่ะ”
เอกกวีรีบถลาไปยังจุดที่ได้ยินเสียงกรีดร้องของเดือนเพ็ญอย่างรวดเร็ว โดยมีช่อผกาวิ่งตามติดมาอย่างกระชั้นชิด
เมื่อมาถึงก็เห็นว่าเดือนเพ็ญล้มลงนั่งกับพื้นภายในห้องครัว และน้ำตาหูน้ำตาไหล
เอกกวีรีบเข้าไปประ
