ชายหนุ่มหยุดกะทันหัน และหมุนกลับมา ทำให้อีกคนที่เดินตามเบรกไม่ทัน ร่างกายจึงปะทะกันเข้าพอดี เอกกวีเห็นหญิงสาวจะหงายหลังล้มก็คว้าเอาเอาไว้ ทำให้ยิ่งกอดกันแน่นขึ้น
ทั้งสองคนจ้องตากัน คล้ายกับหลงเข้าไปในสนามแม่เหล็กขนาดใหญ่ แรงดึงดูดระหว่างกันรุนแรงจนปั่นป่วนไปทั้งร่างกาย ศีรษะทุยสวยของเอกกวีค่อยๆ โน้มต่ำลงมาหา และหล่อนก็หลับตาลงช้าๆ เผยอปากรอคอยด้วยความหลงลืมตัว ลมหายใจของเขาเป่ารดใบหน้า และริมฝีปากหยักสวยก็กำลังจะประกบลงมาหาอยู่แล้ว ถ้าไม่มีเสียงร้องทักดังๆ จากใครบางคน
“กำลังทำอะไรกันอยู่เหรอคะ”
ทั้งสองคนหันไปมองตามเสียงเรียก และก็รีบผละออกห่างจากกันทันที
“เปล่าครับเดือน”
เอกกวีตอบออกมา และยกมือขึ้นลูบใบหน้าของตัวเองแรงๆ พร้อมกับเดินเข้าไปหาเดือนเพ็ญ
“ว่าแต่เดือนมาทำไมไม่โทรหาผมก่อนล่ะครับ”
“ถ้าเดือนโทรมาก่อน ก็คงไม่เห็นฉากสวีตเมื่อครู่นี้สิคะ จริงไหมคะ”
เมื่อเห็นเอกกวีพูดไม่ออก เดื
