แม่เลี้ยงกับหนูเป็นชู้กัน

แม่เลี้ยงกับหนู เป็นชู้กัน ตอน วันแรกที่เข้าบ้าน รถเบนซ์สีขาวของคุณพ่อขับมาจอดหน้าบ้านหลัวใหญ่โตหรูหรา "เย้ คุณพ่อมาแล้ว" สาวน้อยเจนสุดดาวิ่งออกมาหน้าบ้านขณะที่เธอยังใส่ชุดนักศึกษา พลันใดนั้นคุณพ่อวัยสี่สิบห้า นักธุรกิจใหญ่ก็จอดรถแล้วกลับเดินไปอีกฟาก ท่านเปิดประตูให้หญิงสาววัยสามสิบต้นๆก้าวลงมา เธอส่งยิ้มให้เจนสุดาด้วยสายตาที่เป็นมิตร "เจน ไหว้แม่วาสิลูก เธอชื่อวาเลรีนจะมาอยู่กับเรานะ" คุณพ่อหันมายิ้มบอก สาวน้อยหน้าเปลี่ยนสีทันที ใบหน้าที่ขาวอมชมพูระเรื่อเปลี่ยนเป็นสีแดงกล่ำ หัวใจดวงน้อยเต้นแรง เลือดในกายฉีดพล่าน เจนสุดากัดฟันดังกร่อด เธอโกรธพ่อสุดขีดที่ท่านกำลังจะมีคนรักใหม่หลังจากที่แม่ของเธอเพิ่งเสียไปไม่กี่ปี ไม่! เจนตวาดลั่น ตุบ! ๆ ๆ ๆ สาวน้อยวิ่งกลับเข้าบ้านหลังใหญ่ด้วยน้ำตาที่พรั่งพรูออกมาพาดผ่านแก้มเป็นทาง ติ๋ง! ๆ ๆ หยาดใสโปรยปรายลงบนพื้นขณะที่หัวใจกำลังแตกสลาย หลังจากที่เสียคุณแม่ไปสาวน้อยคิดว่าจะมีเพียงแต่เธอกับคุณพ่อที่แสนดี แต่มาวันนี้เธอเพิ่งรู้ว่ามันไม่ใช่อีกแล้ว ฟุ่บ! ฮือ! ๆ ๆ ๆ เจนกระโจนขึ้นมานอนคว่ำบนเตียงและร้องไห้สะอึกสะอื้น ริมฝีปากสีชมพูสั่นเทา ลมหายใจร้อนผ่าว น้ำตาเปียกโชกหมอน คุณพ่อเดินเข้ามาในห้องนอนและนั่งลงข้างๆเตียง ท่านลูบหัวปลอบเจน " ถ้าหนูไม่ชอบคุณวาหนูก็ไม่ต้องเรียกว่าแม่" คุณพ่อบอกขณะที่เจนยังร้องไห้ "พ่อรักแม่หนูมากที่สุด แต่เรายังต้องก้าวต่อไป พ่อรักและเคารพคุณแม่นะ ไม่มีใครเหนือกว่าแม่และหนู" คุณพ่อปลอบและลูบหัวสาวน้อย "ให้โอกาสน้าเค้าดูแลพวกเราได้ไหม ถือว่าพ่อขอร้อง" เจนสุดาค่อยๆคลายความเจ็บปวดลงช้าๆเมื่อได้รับคำปลอบจากคุณพ่อที่มีวาทะศิลป์เป็นเลิศ เธอพลิกตัวขึ้นมานอนหงายและเช็ดน้ำตาที่แก้มสวยอิ่ม "ไปทานข้าวกันนะ" คุณพ่อเอ่ย "ไม่ค่ะ หนูกินแล้ว" เจนโกหกเพราะว่าไม่อยากเจอแม่เลี้ยงคนใหม่ เธอยังนึกภาพติดตาในหัวได้อยู่เลย หญิงสาววัยสามสิบ ผิวสีน้ำผึ้งค่อยๆก้าวลงมาจากรถแล้วส่งยิ้มหวานมา เธอมีใบหน้าที่สวยคม จมูกโด่งปลายเชิ่ดขึ้นและมีดวงตาสีดำขลับน่ากลัว หุ่นของเธอเพรียวบางสูงขายาวอย่างกับนางแบบ "ชิ เราสวยกว่าอีก" เจนสุดานอนนึกด่าแม่เลี้ยงอยู่ในใจ สาวน้อยวัยสิบเก้าปี เธอมีใบหน้าโค้งมนอูมอิ่ม จมูกจิ้มลิ้ม ปากเรียวเล็กสีชมพู เธอสูงเพียงหนึ่งร้อยหกสิบแต่มีเนื้อหนังที่อวบอิ่มเกินวัย หน้าอกใหญ่ตูดงอน ผิวขาวอมชมพูตาโต เจนนอนกลิ้งไปกลิ้งมา เธอปวดท้องเพราะหิวข้าวจนทรมาน "รอพวกเขากินเสร็จแล้วค่อยไปกินก็ได้เนอะ" เจนพูดกับตัวเอง คุณพ่อนั่งกินข้าวกับคุณวาเลรีนเสร็จทั้งคู่ก็ไปอาบน้ำ พอคุณพ่อออกมานั่งทำงานในห้องส่วนตัวคุณวาเลรีนก็เข้าครัว ก๊อก! ๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องนอนของเจนดังขึ้น "ไม่ได้ล็อคค่ะ" เจนตอบ มาง้อเราจนได้ ฮิ! ๆ เจนคิดในใจว่าคุณพ่อจะมาขอโทษเธออีก แอ๊ดดด! ประตูเปิดออก สาวน้อยตาโตเมื่อเห็นสาวสวยในชุดนอนสีชมพูวาววับเดินเข้ามา พรึ่บ! เจนสุดาสปริงตัวลุกนั่งแล้วอ้าปากกำลังจะไล่ตะเพิ่ดแม่เลี้ยงด้วยความโมโห ทว่ากลิ่นโจ๊กอันหอมหวลลอยเข้ามาเตะจมูกสาวน้อยจนเธอท้องร้อง แม่เลี้ยงสุดสวยนั่งลงที่ขอบเตียงและจ้องแววตาคมวาวมองมาราวกับจะสะกดให้หยุดเคลื่อนไหว รอยยิ้มหวานละมุนบนใบหน้าเรียวสวยช่างน่าประทับใจเมื่อได้เผลอมอง "มาทำไม" สาวน้อยถามเสียงอ่อนลงอย่างผิดคาด "กินข้าวนะจ๊ะ" วาเลรีนยื่นชามโจ๊กที่หอมกรุ่นให้เจนสุดา "ไม่ กินแล้ว" เจนตอบห้วนๆ "ไม่เห็นกินเลยตั้งแต่เข้ามา" วาเลรีนเอ่ยขึ้น "ก็ไม่หิว" เจนสุดาตอบ "กินหน่อยนะจ๊ะ" วาเลรีนบอก "ไม่ต้องมาเอาใจ" เจนดุ ฮิ! ๆ ๆ วาเลรีนกลับยิ้มและแอบสำรวจความงามของสาวน้อย เธอช่างไม่มีพิษไม่มีภัย แถมเวลางอนยังดูน่ารักน่าชังเป็นที่สุด "ไม่กินก็จะนั่งอยู่แบบนี้แหละนะ" วาเลรีนนึกสนุก "ตามใจ" เจนสุดาเอ่ย สองสาวนั่งมองหน้ากันอยู่นานสองนาน ตาประสานตาพลันใดเจนสุดาก็รู้สึกเสียวใจหวามๆอย่างชอบกล เธอไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนไม่ว่ากับใครทั้งนั้น วาเลรีนเอาช้อนตักโจ๊กร้อนๆจนไอหอมฟุ้งลอยเข้าจมูกเจน จ๊อก! ๆ ๆ ท้องของสาวน้อยร้องดัง "กินก็ได้" เจนสุดาแย่งชามมาก้มหน้าตักกินโจ๊กอย่างมุมมาม ฮิ! ๆ ๆ วาเลรีนยิ้มชอบใจที่เจนได้ลิ้มลองฝีมือทำอาหารของเธอ "เอาไปเก็บซะ หิ! ๆ ๆ " เจนสุดากินเสร็จก็ยื่นชามเปล่าใส่มือแม่เลี้ยง เธอเพิ่งนึกแผนขึ้นได้ว่าจะแกล้งให้วาเลรีนอยู่ไม่ได้จนต้องหนีออกจากบ้านนี้เอง สาวน้อยหันมายิ้มเยาะแม่เลี้ยงอย่างสะใจที่เห็นเธอกำลังเก็บชามช้อน หมับ! มือเรียวขาวเตะมาที่ริมฝีปากของเจน วาเลรีนเอานิ้วป้ายเศษข้าวที่ติดตรงริมฝีปากสีชมพูแล้วเอานิ้วกลับไปดูดกินเศษอาหารจากปากของเจนสุดา จุ๊บ! ๆ ๆ เจนใจหายว่าบราวกับโดนฟ้าผ่า หัวใจของเธอเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ใบหน้าของเธอชาและร้อนผ่าว เลือดสาวฉีดพล่านจนร้อนรุ่มไปทั่วกาย "ฝันดีนะจ๊ะคนสวย" วาเลรีนลุกยืนแล้วโบกมือก่อนจะเดินออกไป เจนสุดารู้สึกมึนๆจนหน้ามืดเหมือนเธอจะเป็นลม นี่เราเป็นอะไรของเรานะ! เธอแค่แสดง อยากให้เรารักล่ะซิ! ฉันจะแกล้งให้เธออยู่ไม่ได้! เจนสุดานอนไม่หลับทั้งคืนเมื่อภาพแม่เลียงสุดสวยอัดแน่นอยู่เต็มหัว