ตอนที่ 5 พบเจอกันอีกครั้ง
992 คำ
ณ โรงแรม xxx
ในที่สุดเธอก็มาถึงที่ทำงาน และรีบเดินเข้าไปจัดการเปลี่ยนเป็นยูนิฟอร์มของโรงแรม วันนี้เธอต้องเสิร์ฟอาหารด้านบนสุดของโรงแรมที่เป็นระดับใหญ่คนโต เพราะว่าพี่ที่ประจำอยู่โซนนี้ลาพักร้อนนั่นเอง
เมื่อเธอเดินเข้าไปก็พบว่า...ชายหนุ่มที่เพิ่งให้เธอขึ้นรถมาด้วยนั้นก็นั่งอยู่ภายในห้องเช่นเดียวกัน
แต่เธอก็รวบรวมสติทั้งหมดเอาไว้ และทำหน้าที่เสิร์ฟของเธอเป็นอย่างดี แต่ทว่าสายตาของเขากลับมองดูเธอเป็นระยะๆ จนเธอรู้สึกแอบกลัว หลังจากที่เขาพูดคุยกับนักธุรกิจอีกคนเสร็จ ชายหนุ่มก็ขอตัวกลับก่อนทำให้เธอนั่นรู้สึกโล่งใจ
และงานของเธอในวันนี้ก็ดูเหมือนจะราบรื่นเป็นอย่างดี แต่ที่ไม่ค่อยดีก็คือร่างกายของเธอที่จามออกมาเป็นระยะๆ แต่ดีที่เธอนั้นสวมใส่หน้ากากอนามัยเอาไว้ จึงทำให้ผู้จัดการไม่ได้ตำหนิเธอ
หลังจากทำงานที่นี่เสร็จเธอก็รีบออกจากโรงแรมและไปยังคลับย่านทองหล่อที่ไม่ไกลจากโรงแรมแห่งนี้ทันที เพื่อทำงานเป็นพนักงานเสิร์ฟในคลับชื่อดัง
ที่เธอเลือกมาทำที่นี่ต่อเพราะว่าค่ายาของยายต่อเดือนไม่พอจ่าย เธอจึงเลือกที่จะทำงานในที่อโคจรแบบนี้ เพราะว่าได้ทิปดีและบางวันเธอได้หลายตังค์ทำให้มีเงินไปซื้อข้าวได้อีกหลายมื้อเลยล่ะ
“น้ำแข็ง”
“ค่ะ เจ๊ออย”
“วันนี้ช่วยไปดูแลแขกที่ห้องวีวีไอพีให้เจ๊หน่อยนะ ยัยมะเฟืองโดนลูกค้ามอมเหล้าจนเมา เลยให้กลับไปพักผ่อนก่อน”
“ได้ค่ะ”
“ดูแลดีดีล่ะ ลูกค้าคนนี้ทิปหนักนะ” เจ๊ออย ผู้จัดการร้านกระซิบบอกกับเธอ
เธอพยักหน้าและยิ้มออกมา เพราะถ้าวันนี้เธอได้ทิปหนักก็เอาเงินไปคืนที่ภพที่ยืมมาจ่ายค่ายาให้ยายก่อนหน้านี้ด้วยนั่นเอง
“รับรองค่ะเจ๊ หนูจะดูแลให้อย่างดีเลยค่ะ ฮัดชิ้ว!!” เธอพูดพร้อมกับจามออกมา
“อ้าว น้ำแข็ง เธอไม่สบายเหรอ ลากลับไปพักผ่อนก่อนไหม??”
“ไม่ค่ะ น้ำแข็งแค่ตากฝนนิดหน่อย เดี๋ยวก็หายแล้วค่ะ ไม่ได้เป็นอะไรมาก”
“โอเคๆ ไม่ไหวบอกเจ๊นะ เดี๋ยวเจ๊ให้คนอื่นดูแล”
“ค่ะ เจ๊”
เธอที่ได้ยินว่าจะได้ทิปหนักก็เดินยิ้มหน้าบานและรีบเดินขึ้นไปดูแลลูกค้าห้องวีวีไอพีที่ด้านบนของคลับทันที แม้ว่าตอนนี้ไข้เมื่อช่วงบ่ายกำลังเล่นงานเธออยู่ก็ตาม
ก๊อกๆๆ
หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องวีวีไอพีภายในห้องด้วยชุดของทางร้านที่เป็นชุดเดรสรัดรูปสีดำแขนกุดกระกระโปรงยาวขึ้นมาเหนือเข่าที่ค่อนข้างโชว์สัดส่วนของเธอ พร้อมกับโค้งคำนับทักทายแขกคนพิเศษภายในห้อง
“สวัสดีค่ะ ดิฉันน้ำแข็ง วันนี้จะมาดูแลคุณลูกค้าค่ะ” หญิงสาวเงยหน้าขึ้นพร้อมกับรอยยิ้มที่สดใส แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมามองแขกของเธอก็ทำให้เธอถึงกับตกใจทันที
“คะ คุณ”
“…”
“คุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงคะ??” น้ำแข็งถามออกมาด้วยความสงสัย
“ชื่อน้ำแข็งเหรอ??” มาร์คอฟที่นั่งไขว้ห้างอยู่ตรงโซฟาราคาแพงภายในห้องจ้องมองดูเธอด้วยความสงสัย และแอบตกใจเล็กน้อยที่เธอมาอยู่ที่นี่ ณ ตอนนี้
‘นักศึกษาเขาควรจะนอนหรือไม่ก็ออกไปเที่ยวเตร่กันแล้วไม่ใช่หรือ?? หรือว่านี่จะเป็นงานเสริมของเธอ?? หึ ที่แท้ก็ขายตัวนี่เอง’ เขากระตุกยิ้มและนึกคิดอยู่ภายในใจ
“สะ สวัสดีค่ะ คุณ..เอ่อ เธอยกมือไหว้เขาอีกที” เพราะอย่างน้อยวันนี้เขาก็เป็นลูกค้าของเธอ
“ฉันชื่อมาร์คอฟ เผื่อว่าเธอต้องจำฉันเอาไว้”
“ค่ะ สวัสดีอีกครั้งนะคะ คุณมาร์คอฟ วันนี้คุณมาร์คอฟต้องการรับเครื่องดื่มอะไรดีคะ??” น้ำแข็งถามออกไป
“เตกีล่า”
“ได้ค่ะ” หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็จัดการชงเหล้าและยื่นแก้วไปให้เขาทันที
แต่เขากลับไม่รับจากมือของเธอ เธอเองก็ขมวดคิ้วอย่างสงสัย
“ป้อนฉันสิ”
“คะ??” เธอถามออกมาอย่างสงสัย
“งานของเธอไม่ใช่เหรอ?? นั่งลงข้างฉันแล้วป้อนเตกีล่าให้ฉัน”
“คือ หนูไม่..ว๊ายยย!!”
ยังไม่ทันที่เธอจะได้อธิบายเขา ก็ถูกมือหนาดึงตัวเธอนั่งลงบนตักแกร่งของเขาเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เธอที่ไม่เคยได้ใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ก็ตกใจจนตัวเธอสั่น แต่เมื่อได้ยินผู้จัดการบอกว่าเขาจะให้ทิปหนัก เธอจึงยิ้มใจดีสู้เสือเอาไว้
“ป้อนฉันสิ”
“เอ่อ ค่ะ หนูจะป้อนคุณค่ะ” พูดจบเธอก็ยกแก้วที่จับไว้ในมือยกเข้าใกล้ริมฝีปากของชายหนุ่ม และค่อยๆ เอียงแก้วให้เขาดื่มมันทันที เธอสังเกตุมองดูลูกกระเดือกของเขาที่กำลังกลืนเตกีล่าลงคอก็ทำให้ใจของเธอนั้นเต้นแรงขึ้น เพราะเขาช่างเซ็กซี่เหลือเกิน
เธอมองเขากระดกแก้วในมือจนหมดแก้ว แต่ทว่ามือเธอนั้นยังคงค้างริมฝีปากของชายหนุ่มอยู่ที่เดิมและมองสังเกตุใบหน้าของเขาไม่กระพริบ จนชายหนุ่มที่เห็นก็กระตุกยิ้มขึ้นมาอย่างน่าสมเพช ไม่ว่าผู้หญิงกี่คนก็ต้องมองเขาแบบนี้ แม้กระทั่ง ยัยผู้หญิงที่เขาเจอเมื่อตอนกลางวัน และยังอยู่กับเขาในเวลานี้
‘ตอนกลางวันทำเป็นหวงเนื้อหวงตัว ทีตอนนี้ให้ทำอะไรก็ยอม’ มาร์คอฟครุ่นคิดอยู่ภายในใจ
“จะมองหน้าฉันอีกนานไหม??”
- ผู้เขียน
