ตอนที่ 6 จับป้อนยา
1049 คำ
หญิงสาวที่รู้สึกตัวว่าถูกจับได้ว่ากำลังจ้องมองเขาอยู่ก็รีบดึงมือที่ถือแก้วออกห่างจากชายหนุ่มทันที
“ขะ ขอโทษค่ะ” เธอก้มหน้าต่ำลงและกล่าวขอโทษชายหนุ่ม
ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็กระตุกยิ้มทันที และปล่อยตัวเธอให้เป็นอิสระ เมื่อเธอได้รับการปลดปล่อยจากวงแขนของชายหนุ่มก็รีบดีดตัวขึ้นจากตักแกร่งของเขาทันที และเตรียมจะเดินไปยืนอีกฝั่งให้ไกลจากเขามากขึ้น
‘เขาดูน่าดึงดูดและหน้าอันตรายในเวลาเดียวกัน เธอควรจะทำอย่างไรดีนะ’ เธอยืนกัดริมฝีปากของตัวเองอย่างครุ่นคิด
ทุกการกระทำที่เธอทำนั้นกลับกลายตกเป็นเป้าสายตาของชายหนุ่มทั้งหมด เมื่อชายหนุ่มมองเธอก็รู้สึกร้อนรุ่มภายในร่างกายและเหมือนเธอนั้นมีแรงดึงดูดที่เขารู้สึกว่าต้องการเธอมากกว่านี้
“เอาเตกีล่ามาอีก”
“ค่ะ” หญิงสาวตอบรับคำสั่งของเขาออกไปด้วยความงุนงง เพราะว่าเขาเพิ่งดื่มไปเอง นี่เขาจะดื่มอีกแล้วเหรอ
หญิงสาวเตรียมเตกีล่าแก้วที่สองภายในมือและเดินเข้าไปหาชายหนุ่มทันที
“นั่งลงสิ” ชายหนุ่มพูดพร้อมใช้สายตามองที่โซฟา เพื่อเป็นการบอกเธอว่า เขาต้องการให้เธอนั้นนั่งเป็นเพื่อน เมื่อเธอได้ยินคำสั่งก็นั่งลงทันที ตามคำสั่งของเขา
“อุ้ย!!” ชายหนุ่มดึงเธอเขามาใกล้และจับเธอนั่งลงบนตักแกร่งของเขาอีกครั้ง แต่ทว่าครั้งนี้เขากลับเอาหน้าผากของตัวเองชนแนบชิดกับหน้าผากของเธอ
หญิงสาวที่ไม่เคยได้รับสัมผัสแบบนี้มาก่อนก็ตกใจอีกครั้ง ‘นี่เขากำลังจะทำอะไรกัน??’
“ตัวเธออุ่นๆ นะ ได้กินยาหรือเปล่า??”
หญิงสาวที่ได้ยินดังนั้นก็งุนงงออกมา นี่เขาเป็นแค่เด็กเสิร์ฟจะมาสนใจเธอทำไมกัน
“มันไม่ใช่เรื่องของคุณเลยค่ะ เรื่องเมื่อตอนกลางวันหนูไม่เอาเรื่องพวกคุณหรอกนะคะ ไม่ต้องคิดมากค่ะ ฮัดชิ้ว!!!” เธอพูดออกไป เพราะเธอไม่ต้องการให้เขามาวุ่นวายกับเธอ วันนี้เกือบทั้งวันเธอก็เจอเขาแทบจะตลอดอยู่แล้ว หากสิ้นสุดงานวันนี้ไปก็ภาวนาขอให้ไม่เจอเขาก็แล้วกัน
“หึ อวดเก่งไม่เลิก” ชายหนุ่มหนุ่มกระตุกยิ้มออกมา และเขาก็ต้องหัวเสียอีกครั้ง ทำไมเขาต้องมาสนใจยัยเด็กคนนี้ด้วยนะ เขาไม่เข้าใจตัวเองเลย หลังจากนั้นเขาก็ยกมือกดโทรศัพท์โดนไม่พูดกับเธอ
ก๊อกๆๆ
ไม่นาน ก็มีบอดี้การ์ดที่แสนจะคุ้นตา เดินเข้ามาภายในห้องวีวีไอพี และยืนถุงกระดาษมาให้กับมาร์คอฟทันที
“ของที่ต้องการครับนายท่าน”
ชายหนุ่มรับมันมา และส่งสัญญาณมือให้กับวูฟ เพื่อให้เขาให้ออกไป เมื่อบอดี้การ์ดเห็นว่าเจ้านายต้องการความเป็นส่วนตัวก็โค้งคำนับและเดินออกไปทันที
เมื่อหญิงสาวเห็นดังนั้นก็เบิกตากว้างทันที เมื่อพบว่าในถุงกระดาษนั้นคือถุงยาที่เขาสั่งให้บอดี้การ์ดของเขาไปซื้อมาให้เธอหลังจากที่นั่งรถมาด้วยกัน เธอจึงพยายามดีดตัวลุกขึ้นจากตักแกร่งของเขาทันที แต่ชายหนุ่มที่รู้การเคลื่อนไหวของร่างกายเธอก็จับรั้งเธอเอาไว้ไม่ให้ไปไหน
“คะ คุณ ปล่อยฉันไปเถอะนะ หนูกินยาไปแล้ว” เธอพูดพร้อมทำหน้าเบ้ออกมาเหมือนคนจะร้องไห้
“ถ้ากินยาแล้ว ทำไมยังมีไข้อยู่”
“เอ่อ ยาคงยังไม่ออกฤทธิ์มั้งคะ”
“อย่ามาโกหกฉัน”
“หนูกินแล้วจริงๆ” เด็กสาวพูดโป้ปดคำโตออกไป
“ตอนไหนที่เธอกินมัน แล้วกินยาอะไร??”
เมื่อหญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ครุ่นคิดหนักทันที อาการที่ไม่ค่อยสบายของเธอต้องกินยาอะไรกันนะ เธอไม่ชอบกินยาและไม่ชอบหมอ ไม่ชอบโรงพยาบาลเอาเสียเลย เธอเลยไม่มีความรู้ในการเอาตัวรอดในเรื่องนี้เลยแม้แต่นิดเดียว เมื่อชายหนุ่มเห็นท่าทีและพฤติกรรมของเธอก็รู้ว่าเธอนั้นพูดโกหกออกมา
“เธอรู้ไหม ว่าสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด คือการโกหก!!!”
“…”
“และคนที่ชอบโกหกฉัน ส่วนมากแล้ว…”
“…”
“ฉันไม่เคยปล่อยให้รอดไปสักคน”
หญิงสาวได้ยินดังนั้นก็ตกใจกลัวขึ้นมาทันที เขาดูน่ากลัวยิ่งนัก ทำยังไงถึงจะออกจากห้องนี้ไปได้ แล้วให้เจ๊ออยหาคนมีดูแลเขาแทน
“ขอโทษค่ะ คะ คือว่า”
“กลัวเหรอ??”
หญิงสาวพยักหน้าออกมาเพื่อเป็นคำตอบ
“กลัวอะไร??”
“กะ กลัวคุณ”
“…”
“กลัวการกินยาค่ะ”
“หึ เด็กน้อย” เขาหัวเราะในลำคอออกมาอย่างชอบใจ หญิงสาวคนนี้พูดออกมาจากความรู้สึกของเธอโดยไม่ปิดบังใดๆ ทำให้เขานั้นรู้สึกชอบใจเธอยิ่งนัก
“ไม่กินแล้วจะหายไหม”
“หายค่ะ หายแน่นอน หนูแข็งแรง อื้อออออ!!!” หญิงสาวที่กำลังจะพยายามจะอธิบายก็ถูกชายหนุ่มที่เธอบอกว่ากำลังกลัวเขา ก็ถูกเขาประกบริมฝีปากและใช้ลิ้นของเขาสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของเธอยังไม่ทันได้ตั้งตัว
หญิงสาวที่ถูกจู่โจมอย่างรวดเร็วก็ตกใจไม่ทันตั้งตัว และเผลออ้าปากให้เขานั้นได้ทำตามอำเภอใจ แต่เธอก็รับรู้ภายในโพรงปากของเธอนั้นมันมีรสชาติที่ขมปนหวานออกมา
ชายหนุ่มใช้ลิ้นกวาดรอบๆ ภายในโพรงปากของเธออย่างเอาแต่ใจ ในคราแรกเขาต้องการที่จะป้อนยาให้เธอเท่านั้น แต่ทว่าตอนนี้รู้สึกว่ามันกลับเลยเถิดไปนานหลายนาที จนหญิงสาวที่เคยโดนจูบเป็นครั้งแรก ก็ทุบหน้าอกเขาเบาๆ เพื่อบ่งบอกว่าตอนนี้เธอนั้นกำลังขาดอากาศหายใจ
“แค่กๆๆ!! คุณทำอะไรหนู. เธอพูดออกมาด้วยใบหน้าที่แดงกล่ำ ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะหายใจไม่ออก หรือว่าเขินอายเขากันนะ
“ป้อนยา คนอวดเก่งอย่างเธอไงล่ะ”
- ผู้เขียน
