วูฟขับรถมาจอดไว้ในซอกเล็กๆ ใกล้บ้านหลังหนึ่งที่เป็นสไตล์โมเดิร์นที่ไม่เล็กเกินไปแต่ก็ไม่ใหญ่เกินไป ภายในตัวบ้านดูร่มเย็นน่าอยู่ที่เดียวเลยล่ะ
เขาคอยหลบกล้องวงจรปิดของบ้านหลังนี้ และรีบปีนรั้วข้ามเข้าไปในบ้านอย่างง่ายดาย ก่อนที่ไม่นานจะใช้สายตาที่เฉียบแหลมไปยังห้องมุมสุดของบ้านหลังนี้และปีนป่ายขึ้นไปยังชั้นสองของตัวบ้านอย่างรวดเร็ว จนมาหยุดอยู่หน้าระเบียงห้องหนึ่งที่มีประตูเปิดเอาไว้รับลมยามเย็นเบาๆ มีผ้าม่านโปร่งแสงปลิวพริ้วไสวไปมาอย่างช้าๆ
เขาเดินย่องเข้ามาในห้องนั้นอย่างช้าๆ ก็พบว่ามีหญิงสาวน่ารักคนหนึ่งกำลังนั่งหันหลังให้ระเบียงและกำลังก้มหน้าก้มตาทำอะไรอย่างขะมักเขม้นอยู่บนโต๊ะเล็กๆ ในห้องที่เป็นมุมทำงาน
“อุ๊บ อื้อออ อรี๊ยยดดด” วูฟเดินเข้าไปประชิดตัวจากด้านหลังอย่างรวดเร็วก่อนจะใช้มือปิดปาดของเธอเอาไว้
“ชู่ววว!!! อย่าร้องนะเด็กน้อย ถ้าเธอร้องฉันจะจับเธอมาจูบ”
หญิงสาวที่เห็นว่า
