บทที่9

1884 คำ

หลังจากที่เมื่อคืนผมนอนไม่หลับเพราะไม่มีร่างนุ่มๆ ของจันทร์เจ้าให้กอดอย่างเช่นทุกคืน มันเลยทำให้ผมรู้สึกเคว้งคว้างแปลกๆ พอไม่มีเธอนอนอยู่ข้างๆ ผมถึงได้มาหลับอีกทีเอาเกือบเช้าของอีกวันและตื่นมาอีกทีตอนเย็นๆ และวันนี้ผมมีเรื่องต้องเข้าไปที่คาสิโนด้วย เพราะวันนี้ผมมีเรื่องต้องไปคุยกับไอ้เค เรื่องของน้ำฟ้าแต่หลังจากที่ผมแต่งตัวเรียบร้อยเดินออกมาจากห้องก็ไม่เห็นจันทร์เจ้ากลับมาจากที่ทำงานสักที เอาจริง ๆ นี่มันก็เย็นมากแล้วน่ะ ผมจึงหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อกดโทรหาเธอ แต่โทรไปเท่าไหร่เธอก็ไม่ยอมรับสายผมสักที จนผมเริ่มรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมา จึงเดินออกไปจากห้องตัวเอง แล้วไปยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องของจันทร์เจ้า เผื่อเธอกลับมาแล้วแต่ไม่เข้าไปที่ห้องของผม ผมยืนเคาะประตูจนประตูมันจะพังอยู่แล้วก็ไม่เห็นจันทร์เจ้ามาเปิดประตูสักที ด้วยความโมโหผมจึงเตะประตูอย่างแรงเสียงดังปั่ง!!! เพื่อระบายความหงุดหงิดแ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม