รามสูรพาทย์
หลังจากที่ผมไปขังยายเมียตัวดีไว้ในห้องนอนโดยยึดโทรศัพท์มันไว้ ให้มันดูแต่ทีวีแล้ว มันก็โวยวายปาหมอนใส่ผมใหญ่ จนกระทั่งผมขู่มันว่าถ้าไม่หยุดผมจะเอามัน มันถึงยอมสงบสติอารมณ์แล้วนั่งบนเตียงดี ๆ
แต่สายตาก็คือมองผมเขม็งเชียว แล้วพอผมจะเดินมาเปิดประตูห้องมันก็ยังปาหมอนมาใส่หลังผมอีก คือแม่งพอผมยอมแล้วนิสัยเสียไงจันทร์เจ้าอะ แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอก นอกจากมองกลับด้วยสายตาดุ ๆ แค่นั้น ถ้าจะให้เดินไปตบเมียที่ทำแบบนั้นมันไม่ใช่ผมว่ะ ผมรักมันถนอมมันจะตายขนาดมันทำร้ายร่างกายผมเลือดตกยางออกครั้งที่แล้วผมก็ได้แต่มองมันอะ ไม่ใช่กลัวแต่กูเกรงใจมันเพราะมันคือเมียไม่ใช่กระสอบทรายไงที่ต่างจากมันตบได้ตบ ฟาดได้ฟาด แล้วถ้ามันฆ่าผมได้มันก็คงฆ่าผมไปแล้วมั้ง
ส่วนเรื่องที่ผมใส่กุญแจมือมันก็ไม่ใช่อะไรหรอก แค่อยากใส่เพราะไม่อยากให้มันหลบหน้าผมด้วย เพราะผมรู้ไงว่ามันตื่นเช้าแล้วต้องรีบไปทำงานและจะทำให้ผ
