โอตะโกนถามพร้อมกับสลัดผ้าห่มออกจากตัว หยัดร่างสูงใหญ่ขึ้นจากเตียง แล้วเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำด้วยความเป็นห่วง กลัวว่าหญิงสาวจะไม่สบาย
“รู้สึกคลื่นไส้ค่ะ…”
นิ้วเรียวยกขึ้นกรีดช่อผมที่ร่วงลงมาบดบังใบหน้า หันมาฝืนยิ้ม ให้เขา
“ไม่สบายหรือเปล่า…”
ถามพลางเอื้อมเอาหลังมือแตะหน้าผากเธอ
“ตัวก็ไม่ร้อนนี่นา… ” เขาพึมพำ
“สงสัยส้มตำจะทำพิษน่ะค่ะ… แต่เมื่อวานดาวก็ทานไม่เยอะ นะคะ”
ดาริกาสันนิษฐานว่าน่าจะเกิดจากอาหาร เพราะเมื่อวานมาธาร์นึกเปรี้ยวปากอยากลองกินส้มตำไทย หญิงสาวก็เลยจัดให้ตามคำขอ เพราะเห็นว่ามีทั้งมะเขือเทศและมะละกอปลูกอยู่ในสวนหลังบ้าน
“พี่ว่าไปหาหมอดีกว่านะ…”
มือใหญ่ของลีโอลูบโลมลงบนศีรษะของหญิงสาวด้วยความ รักใคร่
“ไม่ต้องหรอกค่ะ… ”
“แน่ะ… ยังจะดื้ออีก”
“ขอดาวนอนต่ออีกสักเดี๋ยวก็คงหาย… ถ้าพี่ลีโอยังง่วงอยู่ก็ไปนอนต่อเถอะค่ะ”
“ไม่เอาน่ะ… ไม่นอนแล้ว อย่าดื้อส
