-หลายนาทีผ่านไป-
“องศารู้ไหมว่าทำไมทะเลถึงเป็นที่ที่คนชอบเอาความทุกข์มาทิ้ง”
“เพราะน้ำทะเลที่ซัดเข้ามาหาเราและถอยกลับไปเหมือนตัวดูดความรู้สึกไม่ดีต่าง ๆ ในใจเราไง ดูดไปแล้วก็กลบมันลงไปใต้ท้องทะเล” ผมตอบคำถามของอิงฟ้าตามความนึกคิดและความรู้สึกของตัวเอง พลางมองออกไปข้างหน้าจนสุดสายตาของตัวเอง ข้างหน้าที่มีแต่ท้องทะเลและแผ่นฟ้าสีส้มสวยงาม
“แล้วตอนนี้องศารู้สึกแบบที่พูดไหมคะ...” อิงฟ้าที่หันหน้าเข้าหาทะเลอยู่หมุนตัวกลับมาหาผมพร้อมยิ้มอ่อนให้ผมเบาๆ ดวงตาสว่างไสวของเธอที่ใช้มองผมตอนนี้มันทอประกายแวววาวอยู่ภายใต้แสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า ซึ่งมันเป็นภาพที่สวยงามจนผมไม่อยากจะละสายตาออกจากดวงหน้าของเธอเลย...
"..."
“ว่าไงคะ องศารู้สึกแบบที่พูดไหมเอ่ย รู้สึกว่าตัวเองได้เอาอะไรหลายๆอย่างในใจที่มันฝั่งอยู่มาทิ้งไหม” อิงฟ้าถามย้ำผมอีกครั้ง แต่ผมก็ยังเงียบเหมือนเดิม เงียบโดยที่สายตายังจับจ้องอยู่
