-หลายวันต่อมา-
“ตั้งแต่ผัวพาไปทะเลมาแกก็ดูสดใสขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะฟ้า นึกถึงเมื่อก่อนมาเรียนแต่ละวันหน้านี้อมทุกข์ตลอด”
“แกก็ว่าไป ฉันไม่ได้ดูมีความสุขขนาดนั้นสักหน่อย” ฉันว่าพลางกดข้อความส่งไปให้องศาพลางๆเพราะตอนนี้ฉันยืนรอเขามารับนานแล้ว
“หน้าแกมันฟ้องย่ะฉันถึงได้พูด...เออแล้วนี่ผัวแกจะมารับตอนไหนเนี่ยรอจนรากจะงอกอยู่แล้วเนี่ย”
นั้นนะสิ ฉันก็งงเหมือนกันว่าองศาจะมารับฉันที่มหาวิทยาลัยตอนไหน ฉันไลน์ไปเขาก็อ่านตลอดนะ แล้วก็บอกว่ากำลังมาแล้วด้วยแต่รอจนแล้วจนรอดก็ไม่เห็นวี่แววรถของเขามาถึงสักที
“รถน่าจะติดอะ” ฉันว่าไปตามที่คิด
“ฟ้าจริง ๆ แล้วเราก็รอนานเกิน30นาทีแล้วนะ ปกติคุณองศาของแกจะมายืนรอแกไม่ใช่แกยืนรอเขาแบบนี้นะ ฉันว่ามันแปลก ๆอะ”
แปลกเหรอ ฉันก็ว่าแปลกเหมือนกันเพราะปกติองศาเขาไม่เคยให้ฉันรอเขา มีแต่เขาที่มารอฉัน แต่ตอนที่ฉันไลน์ไปหาเขา เขาก็ตอบฉันตลอดเลยนะ
“ไม่รู้สิ แต่ช่างเถอ
