-1ชั่วโมงผ่านไป-
ฟอด!
“ยังโกรธอยู่เหรอหื้ม?”
“...” คนตัวใหญ่ที่นอนคร่อมอยู่บนตัวฉันกดจมูกตัวเองลงมาฝั่งที่แก้มฉันหนักๆ หลังจากที่หายเหนื่อยจากการสูบพลังงานของฉันไปก่อนหน้านี้ ก่อนจะผละออกแล้วคลอเคลียเล่นเบาๆ อยู่แถวพวงแก้มฉัน
แต่พอเห็นว่าฉันเงียบเบือนหน้าหนีไม่คุยด้วยเขาก็เลยผละออกจากแก้มฉันแล้วมองหน้าฉันแทน
“ไม่อยากคุยด้วย?” เขาเลิกคิ้วถามฉัน
ขวับ!
“พรุ่งนี้ฟ้าจะไปเรียนเอง”
ฉันหันขวับมองหน้าเขาตรง ๆ แล้วพูดด้วยสีหน้าเรียบนิ่ง ที่เห็นฉันแสดงอาการแบบนี้แล้วก็ตอบไม่ตรงคำถามแบบนี้ก็เพราะฉันโกรธเขา ใช่ฉันโกรธที่สู้แรงเขาไม่ได้แล้วต้องนอนนิ่งให้เขาเสวยสุขกับร่างกายฉันคนเดียว แล้วก็ยังเคืองเรื่องก่อนหน้านี้ด้วย
“คงไม่ได้วะ เฮียไม่ปล่อยให้เธอไปเรียนเองแน่นอน”
“แต่ฟ้าอยากไปเอง และกลับเองไม่อยากยืนรอเหมือนวันนี้อีก” ได้ทีฉันก็เชิดปากเถียงเขาด้วยใบหน้าขึงขัง
“อย่าดื้อ ไหนเคยสัญญากับเฮียว่
