@ตลาดวันศุกร์
"วันนี้คนขายเยอะจัง" ฉันพึมพำคนเดียวอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นว่าข้างหน้าตัวเองมีแต่ร้านค้าเปิดขายเต็มไปหมดเลย อีกทั้งคนที่มาเดินวันนี้ก็เยอะด้วย คงเป็นเพราะว่าพรุ่งนี้วันเสาร์วันนี้คนขายเลยเยอะและคนซื้อก็เยอะด้วย
"เราจะเริ่มจากซื้ออะไรก่อนดี" ฉันหันไปถามคนตัวสูงที่ยืนข้างๆ
"อะไรก็ได้ที่เธออยากซื้อฉันจ่ายเอง"
"จะเปย์หนูว่างั้น"
"ถ้าหนูไม่ลืมคงไม่ต้องบอกว่าที่ผ่านมาเฮียเป็นคนเลี้ยงมาตลอด" อ่า...ฉันลืมไปได้ไงนะว่าที่ผ่านมาเขาเป็นคนจ่ายค่าเทอมและค่าจิปาถะทุกอย่างแถมยังให้บัตรใช้อีก...แต่เหนือกว่าการบอกว่าเป็นคนเลี้ยงฉันมาตลอดฉันก็รู้สึกเขินกับว่าคำหนูนี่แหละ พอเป็นเขาที่เรียกแบบนั้นฉันดูเป็นผู้หญิงที่น่าทะนุถนอมสำหรับเขาทันที
"งั้นให้หนูตอบแทนยังไงดี" เอาสิ เขาต้องเจอนิ่งๆแต่ยิ่งใหญ่แบบฉันบ้าง จะได้หลุดไปไหนไม่ได้
"จะเดินดูของอีกไหม ถ้าไม่เดินจะได้กลับไปบอกที่ห้องว่าต้องตอบแท
