“ฉันนึกเป็นห่วงคุณอเนกจัง”
ศักดาละจากการพูดคุยกับลูกสาว หันมองภรรยาที่อยู่ ๆก็พูดเรื่องเจ้านายเก่าขึ้นมา
“ทำไม มีอะไรน่าห่วงหรือ”
“เพราะเขารู้ความจริงหมดแล้วน่ะสิคะ ฉันกลัวว่าเขาจะพยายามสืบหาความจริงจนเกิดอันตราย...”
“พ่อกับแม่ไม่คิดจะเล่าให้ขวัญฟังบ้างหรือคะ” หลังจากอดทนฟังเงียบๆมานาน ขวัญชนกก็ทนไม่ไหว “ขวัญโตพอจะรับรู้ปัญหาของครอบครัวเราแล้วนะ...มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรือคะ ทำไมคุณกุลธิดาถึงตามฆ่าพวกเรา...แล้วความจริงที่แม่พูดถึง มันคืออะไรคะ”
“ก็แค่เรื่องที่ผ่านมานานมากแล้วน่ะลูก” ศักดากำชับกับเพ็ญนภามาตลอดว่าไม่จำเป็นต้องให้ลูกรู้เรื่องในอดีต เพราะถึงอย่างไรก็กลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ลูกไม่จำเป็นต้องแบกรับความทุกข์อะไรทั้งนั้น “เราเองไม่ได้อยากจะรื้อฟื้นอะไร แต่ดูเหมือนมีใครบางคนไม่ยอมจบ”
“คุณกุลธิดาใช่มั้ยคะ?”
“ใช่”
“แม่ของจอมทัพ”
เพ็ญนภามองสายตาของลูกสาวยามเอ่ยชื่อจอมทัพ สายตาผิด
