เธอถอนหายใจอย่างระอา ถึงเธอจะพูดหรืออธิบายอะไรไปตอนนี้ เขาก็คงไม่เข้าใจหรอก เธอเลยเลือกที่จะเงียบดีกว่า
“นอนเถอะ”
ขวัญชนกเดินออกมาหยุดอยู่ที่ประตู ก่อนเหลียวหน้ากลับไปมองเขาอีกครั้ง จึงได้เห็นว่าเขานอนนิ่งไป สายตาบ่งบอกว่ากำลังพยายามคิดใคร่ครวญบางอย่างในใจ เขาคงพยายามนึกจำตัวเองอยู่ เขาคงกำลังต่อสู้กับตัวเองอย่างหนัก
‘ถ้ารู้ว่าตัวเองถูกหักหลักจนหมดตัว คุณจะเป็นยังไง คุณห่วย ฉันนึกภาพไม่ออกเลยจริงๆ’
เธอเดินกลับมาที่โต๊ะสำหรับรับประทานอาหาร หมอทินกรนั่งอ่านหนังสือพลางดื่มกาแฟไปด้วย
“ทะเลาะกับคนไข้เหรอ...เสียงดังเชียว”
“อะ เปล่าค่ะ แค่คุยกันเฉย ๆ คุณตาหมอได้กินปลาเก๋าทอดน้ำปลาแล้วใช่มั้ยคะ อร่อยมั้ย”
“อร่อยสิ...หนูขวัญทำอาหารอะไรก็อร่อย อีกหน่อยถ้าเกาะเปิด แล้วมีนักท่องเที่ยวเข้ามา หนูขวัญเปิดร้านอาหารได้สบายเลยนะ ฝีมือแบบนี้รับรองลูกค้าตรึม”
“อย่าชมกันเองเลยค่ะ ขวัญจะลอยแล้ว แต่ขวัญช
