ความจริงจอมทัพตื่นตั้งนานแล้ว แล้วก็พบว่าความจำกลับมาแล้วเช่นกัน เขานอนทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมาเงียบ ๆ คนเดียว ใช่สติ ตั้งสมาธิ เพื่อให้ใจมันยอมรับข้อมูลทุกอย่างเข้ามาในหัว แม้เรื่องนั้นจะเจ็บปวดมากเพียงใดก็ตาม
ตอนที่บิดามารดาของหญิงสาวเข้ามาในห้อง เขาตกใจไม่น้อย แต่ก็ตั้งตัวได้ทัน จึงรีบหลับตาลงทำเหมือนว่ายังนอนหลับอยู่เช่นเดิม เขาเพียงอยากรู้ว่าคนพวกนี้คิดอย่างไรกับเขากันแน่ เพราะตอนนี้เขาไม่อยากไว้ใจใครเลย ด้วยคนที่เขาไว้ใจมาตลอดชีวิต กลับกลายเป็นคนที่ฆ่าเขาอย่างเลือดเย็น
“อ้าวคุณ...ตื่นแล้วเหรอ”
เธอรีบลุกมาดูเขาที่เตียงด้วยความห่วงใย เพราะคิดว่าเขายังความจำเสื่อมและจำเธอไม่ได้เหมือนเดิม
“เป็นไงบ้าง รู้สึกดีขึ้นมั้ย คราวนี้นอนไปเกือบสิบชั่วโมงเลยนะ”
เขาจ้องมองเธอนิ่งงัน ขณะหัวใจเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง นาทีนี้เขาอยากลุกขึ้นยืนแล้วสวมกอดเธอไว้ให้แน่นที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพื่อไม่ให้เธอหน
