เมื่อรถแท็กซี่มาส่งถึงหน้าอพาร์ตเม้นต์อย่างปลอดภัย ขวัญชนกทำหน้าที่ประคองมารดาลงจากรถอย่างระมัดระวัง ส่วนนิภาช่วยขนกระเป๋าลงจากท้ายรถให้และนำส่งถึงห้องพัก ก่อนจะขอแยกไปทำธุระต่อในเมือง
ขวัญชนกจัดแจงให้มารดานอนบนเตียงอย่างสบาย แม้ห้องนี้จะเล็กไปสักหน่อย แต่ก็พออยู่ได้สำหรับสองคนแม่ลูก
“ถ้าหายดีแล้ว แม่อยากไปไหว้พระที่วัด ไม่ได้ทำบุญนานแล้ว”
“ได้จ๊ะ เดี๋ยวขวัญพาไปนะ แต่ตอนนี้ต้องพักผ่อนก่อน”
“อืม ว่าแต่...แกจะเลิกเป็นนางแบบแล้วจริง ๆ เหรอ”
“แม่..." เธอล่ะอ่อนใจ ก็เพิ่งอธิบายไปหยก ๆ นี่นา "แม่ก็รู้ว่าขวัญไม่ได้ชอบตั้งแต่แรก ขวัญอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง และตอนนี้ขวัญกำลังทำในสิ่งที่ฝันอยู่”
"ตอนนี้เราอยู่กันสองคนแล้ว...บอกแม่มาเถอะ ว่าแกมีปัญหาอะไรกับใครรึเปล่า"
เธอนิ่งไปอึดใจหนึ่ง นึกถึงคนที่มีปัญหาด้วยแล้วปวดใจตุบ ๆ
"ขวัญไม่กล้ามีปัญหากับใครหรอกแม่ เราก็แค่ชาวบ้านธรรมดา ๆ ถ้าเกิ
